بررسی روش های تحلیل ناایستایی در مدلسازی وقایع حدی اقلیمی اعم از سیل و خشکسالی

در اقلیم شناسی به انحراف زیاد از وضعیت اقلیمی متوسط رویداد حدی گویند، نظریه ی مقدار حدی شاخه ای از علم آمار است که به مدلسازی وقایع حدی و تحلیل فراوانی آنها می پردازد، تحلیل فراوانی بیشترین مقدار (سیلاب) یا کمترین مقدار ( خشکسالی ها) از یک دنباله ی بارش از مدتها قبل نقش مهمی در مدیریت منابع آب و طراحی سازه های هیدرولیکی داشته است. مدل های آماری مورد استفاده در مطالعه ی وقایع حدی عموما می توانند به دو دسته ی ایستا و ناایستا تقسیم گردند. در یک مدل ایستا پارامترهای تابع توزیع احتمال ثابت هستند، اما در مدل ناایستا پارامترهای اساسی تابع توزیع با گذشت زمان یا نسبت به یک متغیر کمکی تغییر می کنند. روش های مدیریت منابع آب بطور سنتی مدل های ایستا را اتخاذ کرده اند، اما مطالعات جدیدتر نشان داده اند که با توجه به پدیده ی تغییر اقلیم دیگر این مدل ها از کارایی لازم برخوردار نیستند. لذا در این مطالعه به روش های تحلیل نایستایی پرداخته شد و توابع توزیع پرکاربرد، آزمونهای سنجش کیفیت مدل ، تکنیک های جدید ارائه شده در تحلیل ناایستایی و چگونگی استفاده از متغیرهای اقلیمی بعنوان متغیر کمکی در تحلیل ناایستایی بررسی گردید.

کلیدواژه ها:

وقایع حدی ، ناایستا ، ایستا ، مدل های آماری