بررسی مقایسه ای راهبرد ایران و عربستان در بحران سوریه با تکیه بر نظریه نوواقع گرایی

ماهیت رقابتی خاورمیانه به گونه ای است که همه بازیگران اصلی منطقه می کوشند نظم جدید را براساس منافع ملی خود تقویت کنند. در بحران سوریه عرصه رقابت بین دو بازیگر مهم منطقه ای، ایران و عربستان، مبتنی بر ویژگی های نوواقع گرایانه قابل فهم است. سوال اصلی پژوهش این است که استراتژی ایران و عربستان درباره بحران سوریه در قالب نظریه نوواقع گرایی چگونه قابل تبیین است؟ فرضیه بر این اساس است که استراتژی ایران در بحران سوریه، موازنه سازی بر بقای بشاراسد و حفظ وضع موجود، حمایت از جریان مقاومت اسلامی و جبهه اول مبارزه با رژیم صهیونیستی در قالب نظریه نوواقع گرایی تدافعی است. عربستان هم با هدف حفظ منافع به کنار گذاشتن بشاراسد، در قالب نظریه نوواقع گرایی تهاجمی قابل فهم است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای است. یافته ها نشان می­دهد، ایران در بحران سوریه در چارچوب واقع گرایی تدافعی به دنبال افزایش امنیت خود در برابر تهدیدات منطقه است؛ درحالی که سیاست خارجی عربستان، با هدف افزایش قدرت منطقه ای، از نوع محافظه کارانه به سیاست خارجی تهاجمی، تغییر کرده است.

کلیدواژه ها:

بحران سوریه ، نوواقع گرایی تهاجمی ، نوواقع گرایی تدافعی ، ایران و عربستان