بررسی مقایسهای قابلیت انتقال دامنه موثر صندلی تراکتورهای رایج در ایران

برای جلوگیری از بروز مشکلات عمده در خصوص ایمنی و سلامت شغلی رانندگان تراکتور، شناسایی منابع ارتعاش و محدود ساختن دامنه ارتعاشی آن ها ضروری است. در این پژوهش، تعدادی از عوامل موثر بر قابلیت انتقال دامنه موثر صندلی در تراکتورهای گلدونی ۳۴۱، مسیفرگوسن ۲۸۵ و جاندیر ۳۱۴۰ ارزیابی شدند. فاکتورهای مورد بررسی شامل مسیر حرکت، نسبت دنده و دور موتور بود. آزمایش ها به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شدند. نتایج نشان داد که سطوح مختلف متغیرهای مسیر حرکت، نسبت دنده و دور موتور برای هر سه تراکتور در سطح احتمال ۱% معنی دار شده اند. این در حالی است که تغییرات دور موتور در مقایسه با نسبت دنده، روند یکنواخت تری در تغییرات قابلیت انتقال موثر صندلی نشان داد. نوع مسیر پیشروی رفتار متفاوتی را در تراکتورهای مختلف نشان داد به نحوی که مسیر زمین شخمخورده در تراکتورهای گلدونی و جاندیر بیشترین مقدار قابلیت انتقال موثر دامنه صندلی نسبت به دو مسیر دیگر (جاده آسفالت و روستایی) را داشتند. ولی در تراکتور مسیفرگوسن روند معکوسی مشاهده شد. همچنین بیشترین و کمترین مقدار قابلیت انتقال موثر دامنه صندلی به ترتیب با ۲‎/۹۸% و ۶‎/۲۲% مربوط به تراکتورهای گلدونی و جاندیر به دست آمد.

کلیدواژه ها:

صندلی تراکتور ، دور موتور ، مسیر پیشروی ، انتقال ارتعاش