تحلیل گفتمان اندیشه سیاسی بهار در دماوندیه

در میان روش های متنوعی که به تحلیل انتقادی گفتمان می پردازد، روش نورمن فرکلاف با تاکید بر سه روش توصیف، تفسیر و تبیین، از توان بالایی برای بررسی ادبیات فارسی برخوردار است. در قسمت توصیف، از مجموعه ویژگی های صوری مانند واژگان، دستور و ساخت های متنی صحبت می شود. در تفسیر، بر محتویات متن و دانش زمین? مفسر تکیه می شود و در تبیین نیز می توان به توصیف گفتمان به عنوان بخشی از یک فرایند اجتماعی نگریست. در مقال? حاضر، نگارندگان با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی و تحلیل گفتمانی اندیشه های سیاسی بهار در شعر دماوندیه با تکیه بر نظری? یادشده پرداختند. نتایج حاکی است بهار در حوز? توصیف، با تاکید بر دو نوع واژگان مثبت و منفی، افراد و نهادهای عصر خود را این گونه طبقه بندی می کند: انسان مبارز، دستگاه مستبد حاکم، مردم تحت ظلم، مردم بی تفاوت نسبت به ظلم و شاعر. در حوز? تفسیر نیز بر پنج مبنای اندیشگانی چون دینی، حزبی، مشروطه خواهی، ناسیونالیسم و ضداستعماری تاکید می نماید و در حوز? تبیین با برشمردن صفات دماوند به عنوان نمادی از انسان نستوه مبارز، سعی دارد بر مسال? آزادی خواهی و مبارزه طلبی تاکید کند.

کلیدواژه ها:

دماوندیه بهار ، فرکلاف ، تحلیل گفتمانی ، شعر معاصر