مقایسه خاصیت ضدمیکروبی و سمیت پپتید S۳ طبیعی با منشا خرچنگ نعل اسبی، با موتانت های حاصل از آن

مقدمه: پپتیدهای ضدمیکروبی (AMP) ترکیباتی با خاصیت ضدمیکروبی هستند که به سبب ظهور مقاومت باکتری های بیماری زا به آنتی بیوتیک ها، مطالعه و بررسی می شوند. در مطالعه حاضر، آثار سمیت و ضدمیکروبی دو پپتید مونومری S۳ طبیعی به عنوان استاندارد و S∆۳ با هیبرید S۳- S∆۳ و تترامر S۳ بررسی و مقایسه گردید. مواد و روش ها: هیبرید پروتئینی (S∆۳S۳-۲mer-GS) S۳- S∆۳ و پروتئین تترامر S۳ (S۳-۴mer-GS) در باکتری E.coli. BL۲۱ (DE۳) بیان شدند؛ سپس وجود پپتیدهای موتانت تایید و فعالیت ضدمیکروبی آن ها با مونومرهای S۳ و S∆۳ مطالعه گردید. درنهایت، سمیت تترامر و هیبرید ساخته شده روی رده سلولی MDA-MB-۲۳۱ ارزیابی و مقایسه شد. یافته ها: در بیان پروتئین نوترکیب، افزایش بار مثبت در پروتئین هیبرید برای باکتری میزبان اثر سمیت ایجاد نمی کند. میزان سمیت هیبرید در مقایسه با تترامر برای سلول های یوکاریوتی افزایش کمی داشت؛ اما در غلظت فعال این پروتئین، این افزایش ناچیز بود. میزان بقای سلولی در مورد هیبرید از S۳ و SΔ۳ کمتر است؛ اما میزان بقای سلولی برای هریک از توالی ها، با افزایش زمان کاهش پیدا می کرد. علاوه بر این، بازدارندگی رشد میکروبی هیبرید نسبت به تترامر، SΔ۳ و S۳ بهبود یافت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان بیان مناسب و افزایش فعالیت ضدمیکروبی و سمیت سلولی اندک، پپتید هیبرید S۳ هیبرید S۳ و S∆۳ و تترامر S۳ می توانند به عنوان یک استراتژی تولید موثر برای به دست آوردن AMPها در نظر گرفته شوند.  

کلیدواژه ها:

Antimicrobial peptides ، Factor c ، Horseshoe crab ، S۳-S∆۳ protein hybrid ، Tetramer S۳ peptide ، پپتید تترامر S۳ ، هیبرید پروتئینی S۳- S∆۳ ، خرچنگ نعل اسبی ، فاکتور c ، پپتیدهای ضدمیکروبی