بررسی جایگاه دانشگاه و دانشگاهیان در داستان های منتخب معاصر بعد از انقلاب (مطالعه موردی : داستان های ارمیا، زمستان ۶۲ و آخرین نامه سمیرا)

یکی از مهمترین بحث هایی که در سال های اخیر در رابطه با ادبیات و داستان های مقاومت و جنگ مطرح میباشد، چگونگی ارتباط این نوع ازادبیات با فضای آموزشی دانشگاهی و نقش دانشگاه و دانشگاهیان در داستان های معاصر است به گونه ای که فعالان حوزه ادبیات مقاومت و استاداندانشگاه ها پیشنهادی بر ایجاد فضایی برای این نوع ادبیات در دانشگاه ها به عنوان گرایشی در مقطع کارشناسی ارشد یا حتی رشته ای مستقل دردوره کارشناسی داده شد و نزدیک به سه دهه پس از پایان جنگ و از نیمسال اول سال تحصیلی ۸۸-۸۷ بود که «دبیات مقاومت» به عنوان گرایشی در مقطع کارشناسی ارشد برای رشته زبان و ادبیات فارسی وارد دانشگاه و مشخصا زیرمجموعه این رشته شد. تاریخ جنگ تحمیلی ایراندر حقیقت بیانگر ایثارگری ها و ارزش ها است و ادبیات دفاع مقدس به دلیل ویژگی آزادیخواهی خود نوعی ادبیات مقاومت به شمار می آید.فعالیت ها در زمینه ی ادبیات مقاومت در دانشگاه ها فقط محدود به دروس دانشگاهی نیست و دانشجویان به صورت خودجوش در این زمینهفعالیت های بسیاری را در کانون های مختلف دانشگاهی بر پا می کنند. در این مطالعه نقش و جایگاه دانشگاه و دانشگاهیان در داستان های منتخبمعاصر بعد از انقلاب مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است و در آخر به این نتیجه دست یافتیم که دانشگاه و دانشگاهیان در زمینه ی ادبیات وداستان های معاصر بعد از انقلاب خصوصا داستان های مقاومت و دفاع مقدس فعالیت های مهمی را داشته که این خود نشان از علاقه دانشجویانو عمل خودجوش آنان به حفظ ارزش های انقلاب اسلامی می باشد.

کلیدواژه ها:

دانشگاه و دانشگاهیان ، داستان ارمیا ، داستان زمستان ۶۲ ، داستان آخرین نامه سمیرا