بررسی فرایندهای آوایی در گویش شهرستان های شرق استان کرمان (نرماشیر، فهرج و ریگان)

زبان و لهجه های ایرانی، گنجینه هایی هستند که مانند بستر رودخانه ها، رسوبات فرهنگی قرن ها تاریخ را در خود و با خود دارند. هر لایه از اینرسوبات، نشانی از یک مرحله تاریخی و فرهنگی این سرزمین است. بررسی گویش ها می تواند بسیاری از نکات مبهم زبان شناسی و دستور زبانرا روشن سازد و نیز به غنای زبان رسمی کمک کند. موضوع این مقاله، بررسی فرآیندهای آوایی گویش مناطق مورد نظر است، و هدف آنشناخت ویژگی های آوایی و واژگانی آن است. نگارنده سعی کرده است با بیان شاخصه های مهم این گویش، به خصوص با فارسی معیار،توصیفی در خور در ارتباط با فرآیند آوایی (ابدال، حذف، قلب و اضافه) ارائه دهد و وجوه اشتراک و افتراق آن را با فارسی معیار، باز نماید. بهویژه در بحث واژگان در این گویش، با توجه به همجواری با بلوچستان، واژه هایی اصیل و بکر مشاهده می کنیم که می تواند جایگزینی نیک وشایسته برای واژگان دخیل غیرضرور باشد.

کلیدواژه ها:

گویش شناسی ، گویش های کرمان ، فرآیندهای آوایی ، ریگان ، فهرج