مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات جامع اصلاحی در زنجیره حرکتی باز و بسته بر فاصله قوزک های داخلی پا در پسران ۸ تا ۱۲ سال مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری

مقدمه و هدف: مطالعات نشان داده اند بروز هرگونه نقص و اختلال در هر یک از مفا صل و عضلات بدن می تواند بر کیفیت و عملکردسایر مفاصل و عضلات تاثیر گذار باشد؛ لذا باید علاوه بر موضع درگیر، توجهی کلی و جامع به اندام ها و مفاصل دیگر بدن نیز داشت.ناهنجاری زانوی ضربدری ناهنجاری بسیار شایعی است که منجر به تغییر راستای مناسب اندام تحتانی می گردد. با توجه به این که درحرکات اصلاحی و اجرای برنامه های تمرینی زنجیره حرکتی باز و بسته دو نوع از رایج ترین تمرینات می باشند، می توان تاثیر گذاریاین دو شیوه تمرینی را با هم مقایسه نمود؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات جامع اصلاحی در زنجیرهحرکتی باز و بسته بر فا صله قوزک های داخلی پا پسران ۸ تا ۱۲ سال مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری می باشد. مواد و روش ها:تعداد ۲۰ پسر ۸ تا ۱۲ سال دارای ناهنجاری زانوی ضربدری به طور تصادفی و مساوی به دو گروه زنجیره حرکتی باز و بسته تقسیمشدند، اندازه گیری فاصله قوزک های داخلی پا (با استفاده از کولیس) و قبل و بعد از برنامه تمرینی مورد ارزیابی قرار گرفت. برنامهتمرینی شامل ۶۰ دقیقه، سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته بود. در این مدت افراد در هیچ برنامه تمرینی منظمی شرکتنکردند. جهت تفسیر داده ها از آزمون شاپیروویلک و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (ANOVA with repeated measures) در سطح معناداری p≤۰/۰۵ استفاده شد. یافته ها: کاهش معناداری در پس آزمون نسبت به پیش آزمون فاصله قوزک های داخلی پا در هر دو گروه تمرینی مشاهده شد (P<۰/۰۰۱) و اختلاف میانگین معناداری درگروه تمرینی زنجیره حرکتی باز مشاهده شد (P=۰/۰۱۲). و. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده؛ هر دو نوع تمرین جامع اصلاحی در زنجیره حرکتی باز و بسته تاثیر مثبتی بر فاصله قوزک های داخلی پا در پسران ۸ تا ۱۲ سال مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری دارند. تمرینات با زنجیره حرکتی باز نسبت به زنجیره حرکتی بسته در کاهش میزان فاصله قوزک های داخلی پا نقش بیشتری داشتند.

کلیدواژه ها:

زانوی ضربدری ، تمرینات جامع اصلاحی ، زنجیره حرکتی بسته ، زنجیره حرکتی باز