تاثیر آموزش روان نمایشگری (سایکودرام) با رویکرد معنوی بر خودتنظیمی عاطفی و تمایزیافتگی مربیان زن ورزش استان خراسان جنوبی

آموزش روان نمایشگری با رویکرد معنوی از جمله رویکردهای ا ست که به واسطه هنر، بازی، معنویت، تفکر و حساسیت عاطفی می توانددر کاهش استرس، حفظ فردیت و استقلال و خودتنظیمی عواطف افراد نقش مهم داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزشروان نمایشگری (سایکودرام) با رویکرد معنوی بر خودتنظیمی عاطفی و تمایزیافتگی مربیان زن ورزش بود. روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه مورد نظر در پژوهش حا ضر شامل کلیه مربیان زن ورزش ا ستانخراسان جنوبی می باشد، بر اساس آمار ۱۵۰۰ نفر اعلام شد. برای انتخاب نمونه ۳۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل: پرسشنامهراهبردهای خود تنظیمی عاطفی مارس (۲۰۰۲)، پرسشنامه تمایزیافتگی خود دریک (۲۰۱۱) و پکیچ آموزشی روان نمایشگری با رویکردنظریه مورنو (۱۹۲۱) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از کوواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد،آموزش روان نمایشگری با رویکرد معنوی بر خود تنظیمی عاطفی و تمایزیافتگی مربیان ورزش موثر است.

کلیدواژه ها:

روان نمایشگری (سایکودرام) با رویکرد معنوی ، تمایزیافتگی ، خودتنظیمی عاطفی