رابطه ترکیب بدنی با گرایش به فعالیتهای جسمانی در زنان شاغل

مقدمه : هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه ترکیب بدنی با گرایش به فعالیت های جسمانی در زنان شاغل بود. این تحقیق از لحاظ هدف یک تحقیق کاربردی، از لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود که به صورت میدانی انجام شد.مواد و روش ها : جامعه آماری شامل کلیه زنان شاغل شهر همدان در سال ۱۳۹۸ بودند. نمونه آماری با روش در دسترس هدفمند و با تائید فرم رضایت نامه شرکت در پژوهش به تعداد ۵۰ نفر انتخاب شد. گرایش به فعالیت جسمانی با پرسشنامه ۲۱ سوالی ناجی (۱۳۸۸) سنجش شد و جهت سنجش ترکیب بدنی که شامل وزن، شاخص توده بدنی و درصد چربی بودند به ترتیب از ابزارهای از ابزارهای کالیپر پویا، ترازوی دیجیتال و قدسنج دیواری استفاده شد.نتایج: یافته ها نشان داد که میانگین گرایش به فعالیت جسمانی در نزد زنان شاغل در شهر همدان حدود ۵۲ % بود. همچنین در بین ابعاد گرایش به فعالیت جسمانی، کمترین میانگین مربوط به بعد فرهنگ و رسانه و بیشترین میانگین مربوط به بعد سلامتی بود. نتایج حاصل از تحلیل همبستگی با نرم افزار SPSS نشان داد که گرایش به فعالیت جسمانی با وزن، شاخص توده بدنی و درصد چربی دارای رابطه منفی و معنی داری بود، به طوری که با افزایش وزن، شاخص توده بدنی و درصد چربی در بین زنان شاغل در شهر همدان، سطح گرایش به فعالیت جسمانی کمتر شد. همچنین ابعاد نقش محیط و اطرافیان، فرهنگ و رسانه، سلامتی و اوقات فراغت در گرایش به فعالیت جسمانی با شاخص توده بدنی و درصد چربی دارای رابطه منفی و معنی داری بودند.نتیجه گیری: با توجه نتایج این پژوهش به کلیه مسئولین مراکز بهداشت و سلامت و همچنین ادارات پیشنهاد میشود که برای ارتقای سطح سلامتی زنان شاغل بررسی ها و غربالگری ها مستمر از نظر سلامت جسمانی و شاخص های مطرح شده در این تحقیق تمهیدات و مطالعات مناسب صورت بگیرد.

کلیدواژه ها:

ترکیب بدنی ، گرایش به فعالیتهای جسمانی ، زنان شاغل