ارائه مدل فعالیت بدنی و سلامت روانی نوجوانان پسر ۱۵-۱۲ سال
محل انتشار: همایش ملی تازه های پژوهش در علوم ورزشی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 363
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SPORTC01_137
تاریخ نمایه سازی: 19 دی 1400
چکیده مقاله:
اختلالات روانی در بین کودکان و نوجوانان در سراسر جهان در حال افزایش است و نشان داده شده است که %۱۳,۴از کودکان و نوجوانان ۱۸-۶ سال در سطح جهان دارای اختلالات و مشکلات روانی هستند. دوره نوجوانی از لحاظ تحول شاخص های روانی (خودپنداره جسمانی، خودکارآمدی جسمانی، لذت، افسردگی، اضطراب و عزت نفس) یکی از بحرانی ترین دوره های زندگی است. نشان داده شده که که ارتباط دوطرفه بین فعالیت بدنی و شاخص های روانی در بین نوجوانان وجود دارد؛ بطوریکه نوجوانانی که دارای خودکارآمدی ورزشی و خودپنداره بالاتری هستند، احتمال بیشتری دارد که در فعالیت بدنی شرکت کنند. بطور کلی فعالیت بدنی پایین در کودکان و نوجوانان میتواند منجر به روش زندگی غیرفعال در دوران بزرگسالی شود. یک مطالعه فراتحلیلی شامل ۲۶ تحقیق از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ در خصوص ارتباط بین فعالیت بدنی و سلامت روانی کودکان و نوجوانان انجام شده است.روش شناسی نوع تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی می باشد. در این پژوهش تعداد ۲۳۰ نفر از نوجوانان پسر ۱۵-۱۲ سال شهرتهران که در کلاسهای آموزشی شرکت داشتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه های فعالیت بدنی، خودتوصیفی جسمانی، خودادراکی ورزشی، افسردگی و اضطراب در بین شرکت کننده ها توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ارتباط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون با سطح معنی داری P<۰.۰۵ و برای تحلیل رگرسیون و ارائه مدل محقق از نرم افزار Amos استفاده شد.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که بین فعالیت بدنی و افسردگی رابطه منفی معنادار در سطح ۰,۰۱ وجود دارد. همچنین بین فعالیت بدنی و اضطراب نیز رابطه منفی معنادار در سطح ۰,۰۱ وجود دارد. همچنین نتایج در خصوص رابطه بین فعالیت بدنی و خودپنداره بدنی و خودکارآمدی ورزشی نشان داد که رابطه مثبت و معنادار در سطح ۰,۰۰۱ بین فعالیت بدنی با خودپنداره بدنی و خودکارآمدی ورزشی وجود دارد. در ادامه تحلیل رگرسیون نشان داد که خودکارآمدی ورزشی و خودپنداره بدنی نقش واسطه ای را بین فعالیت بدنی و اضطراب و افسردگی دارند.بحث و نتیجه گیری : به طور کلی نتایج مدل این تحقیق با نتایج تحقیقات دیگر در ارتباط بین سلامت روانی و فعالیت بدنی نشان داده شده است که خودکارآمدی ورزشی و خودپنداره بدنی در ارتباط بین فعالیت بدنی و اضطراب و افسردگی نقش تعدیل کننده دارند؛ بطوریکه افزایش خودپنداره بدنی و خودکارآمدی ورزشی باعث بهبود ارتباط بین فعالیت بدنی و اضطراب و افسردگی می شوند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهنام ملکی
استادیار دانشگاه ازاد اسلامی واحد یادگار امام (ره)، تهران، ایران
آرش لب جویی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی ورزشی دانشگاه ازاد اسلامی واحد یادگار امام (ره)، تهران، ایران