ارائه مدل فعالیت بدنی و سلامت روانی نوجوانان پسر ۱۵-۱۲ سال

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 363

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTC01_137

تاریخ نمایه سازی: 19 دی 1400

چکیده مقاله:

اختلالات روانی در بین کودکان و نوجوانان در سراسر جهان در حال افزایش است و نشان داده شده است که %۱۳,۴از کودکان و نوجوانان ۱۸-۶ سال در سطح جهان دارای اختلالات و مشکلات روانی هستند. دوره نوجوانی از لحاظ تحول شاخص های روانی (خودپنداره جسمانی، خودکارآمدی جسمانی، لذت، افسردگی، اضطراب و عزت نفس) یکی از بحرانی ترین دوره های زندگی است. نشان داده شده که که ارتباط دوطرفه بین فعالیت بدنی و شاخص های روانی در بین نوجوانان وجود دارد؛ بطوریکه نوجوانانی که دارای خودکارآمدی ورزشی و خودپنداره بالاتری هستند، احتمال بیشتری دارد که در فعالیت بدنی شرکت کنند. بطور کلی فعالیت بدنی پایین در کودکان و نوجوانان میتواند منجر به روش زندگی غیرفعال در دوران بزرگسالی شود. یک مطالعه فراتحلیلی شامل ۲۶ تحقیق از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ در خصوص ارتباط بین فعالیت بدنی و سلامت روانی کودکان و نوجوانان انجام شده است.روش شناسی نوع تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی می باشد. در این پژوهش تعداد ۲۳۰ نفر از نوجوانان پسر ۱۵-۱۲ سال شهرتهران که در کلاسهای آموزشی شرکت داشتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه های فعالیت بدنی، خودتوصیفی جسمانی، خودادراکی ورزشی، افسردگی و اضطراب در بین شرکت کننده ها توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ارتباط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون با سطح معنی داری P<۰.۰۵ و برای تحلیل رگرسیون و ارائه مدل محقق از نرم افزار Amos استفاده شد.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که بین فعالیت بدنی و افسردگی رابطه منفی معنادار در سطح ۰,۰۱ وجود دارد. همچنین بین فعالیت بدنی و اضطراب نیز رابطه منفی معنادار در سطح ۰,۰۱ وجود دارد. همچنین نتایج در خصوص رابطه بین فعالیت بدنی و خودپنداره بدنی و خودکارآمدی ورزشی نشان داد که رابطه مثبت و معنادار در سطح ۰,۰۰۱ بین فعالیت بدنی با خودپنداره بدنی و خودکارآمدی ورزشی وجود دارد. در ادامه تحلیل رگرسیون نشان داد که خودکارآمدی ورزشی و خودپنداره بدنی نقش واسطه ای را بین فعالیت بدنی و اضطراب و افسردگی دارند.بحث و نتیجه گیری : به طور کلی نتایج مدل این تحقیق با نتایج تحقیقات دیگر در ارتباط بین سلامت روانی و فعالیت بدنی نشان داده شده است که خودکارآمدی ورزشی و خودپنداره بدنی در ارتباط بین فعالیت بدنی و اضطراب و افسردگی نقش تعدیل کننده دارند؛ بطوریکه افزایش خودپنداره بدنی و خودکارآمدی ورزشی باعث بهبود ارتباط بین فعالیت بدنی و اضطراب و افسردگی می شوند.

نویسندگان

بهنام ملکی

استادیار دانشگاه ازاد اسلامی واحد یادگار امام (ره)، تهران، ایران

آرش لب جویی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی ورزشی دانشگاه ازاد اسلامی واحد یادگار امام (ره)، تهران، ایران