مقایسه خودتنظیمی دانش آموزان تیزهوش و دانش آموزان با اختلال یادگیری

هدف پژوهش حاضر مقایسه خودتنظیمی دانش آموزان تیزهوش و دانش آموزان با اختلال یادگیری بود. این تحقیق از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع علی –مقایسه ای است. جامعه آماری این تحقیق را تمام دانش آموزان تیزهوش و دانش آموزان با اختلال یادگیری در پایه چهارم ابتدایی مشهد در سال ۱۳۹۹ تشکیل میدهند که به دلیل گستردگی اعضا جامعه و در اختیار نداشتن لیست اعضا از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. حجم نمونه برای این تحقیق دو گروه ۵۰ نفری دانش آموزان تیزهوش و دانش آموزان با اختلال یادگیری در نظر گرفته شد. ابزار پژوهش پرسش نامه خودتنظیمی زیمرمن و مارتینزپونز( (۱۹۸۶ میباشد. در قسمت آمار استنباطی از تحلیل واریانس چند متغیره(مانوا) برای فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین متغیرهای خود تنظیمی در دو گروه تفاوت معناداری دارند..

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، تیزهوش ، اختلال یادگیری ، دانش آموزان