بازخوانی واژه «لو» در شاهنامه فردوسی
محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات ایرانی، دوره: 20، شماره: 39
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 450
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISUK-20-39_009
تاریخ نمایه سازی: 15 دی 1400
چکیده مقاله:
بازنگری در متون گذشته و تطبیق واژههای مبهم یا ناآشنای آنها با واژههای رایج و زنده در برخی گویشها-البته پس از اطمینان از اینکه، از رهگذر خطای محرران و نسخه نویسان نیست- می تواند رافع ابهامات ناخواسته متونی باشد که به سبب ناآشنایی مصححان و فرهنگ نویسان با گویش ها یا غفلت از آن ها، به نادرست ثبت شده یا به جرح و تعدیل ذوقی انجامیده و گاه در فرهنگ ها به اشتباه معنا شده است. در میان متون کلاسیک فارسی، شاهنامه فردوسی به سبب گرایش ذاتی آن به احیای زبان فارسی و دقت در کاربست واژههای سره فارسی، زمینهای مناسب برای بازنمایی مشکل ضبط و ثبت صحیح بیتها و واژههای در فرایند تصحیح و فرهنگ نویسی است. بنا بر همین ضرورت، این جستار به شیوه استقرایی و با بررسی مفهوم واژه «لو» از خلال گویشهای رایج و زنده مانند گویش سرخهای و طبری، ضمن بیان معنای صحیح و دقیق آن در شاهنامه و اثبات نادرستی درج معنای «پشته یا بلندی» در مصراع «رهی تازه پیش آیدت پر ز لو» به این نتیجه رسیده است که تمامی نسخههای موجود شاهنامه به دلایلی مانند در اختیار نداشتن نسخهای که واژه «لو» در آن به کار رفته باشد با بیاعتنایی به ضبط این بیت در برخی فرهنگهای فارسی ازجمله فرهنگ جهانگیری و فرهنگ دهخدا از ضبط درست واژه «لو» و بیت مربوط با آن غافل ماندهاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید علی قاسم زاده
استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین، ایران
علی اکبر فخرو
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه سمنان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :