دماسنجی و منشاء سیال کانه ساز در کانسار طلای باریکا، خاور سردشت
محل انتشار: فصلنامه علوم زمین، دوره: 28، شماره: 111
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 191
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GSJ-28-111_002
تاریخ نمایه سازی: 14 دی 1400
چکیده مقاله:
کانسار سولفید توده ای غنی از طلا (و نقره) باریکا، در ۱۸ کیلومتری خاور شهرستان سردشت، در شمال باختر پهنه دگرگونه سنندج-سیرجان قرار دارد. واحدهای سنگی رخنمون یافته در محدوده باریکا، مجموعه ای از سنگ های آتشفشان- رسوبی دگرگون شده شامل فیلیت، اسلیت، آندزیت و توفیت های کرتاسه می باشند. کانسار باریکا، از دو بخش کانسنگ چینه سان و پهنه استرینگر تشکیل شده است که در واحد متاآندزیت میزبان شده ا ند. بر اساس مطالعات میانبارهای سیال بر روی نمونه های کوارتز (پهنه استرینگر) و باریت (کانسنگ چینه سان) در کانسار باریکا، دمای همگون شدگی سیالات کانه-ساز در بازه ۱۳۲ تا ۲۸۳ درجه سانتیگراد و شوری آنها ۴/۱ تا ۶/۹ درصد وزنی معادل NaCl اندازه گیری شده است که نزدیک به شوری آب دریاست. این مطالعه نشان می دهد که سرد شدن سیالات گرمابی کانه دار، که در اثر اختلاط با آب دریا رخ داده است، یکی از فرایندهای مهم در نهشت کانسنگ های باریکا بوده است. مقدار δ۳۴S برای کانه های سولفیدی (پیریت، اسفالریت و گالن) موجود در بخش های مختلف پهنه استرینگر، تغییرات محدودی در بازه ۸/۰- تا ۶/۵+ در هزار را نشان داده و در محدوده کانسارهای سولفیدی آتشفشانزاد قرار می گیرند. همچنین این مقادیر از ترکیبات δ۳۴S نشان می دهد که مشابه با بیشتر کانسارهای آتشفشانزاد نوع کوروکو، گوگرد سازنده کانه های سولفیدی از سنگ های آندزیتی کمرپایین منشا گرفته اند. دماهای ایزوتوپی برای دوازه جفت کانه همزیست گالن-اسفالریت و گالن پیریت در محدوده ۱۴۶ تا ۲۹۳ درجه سانتیگراد محاسبه شده است که با دماهای حاصل از مطالعات میانبارهای سیال منطبق می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسینعلی تاج الدین
استادیار، گروه زمین شناسی اقتصادی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
ابراهیم راستاد
دانشیار گروه زمین شناسی اقتصادی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس
عبدالمجید یعقوب پور
گروه زمین شناسی اقتصادی، دانشکده زمین شناسی، دانشگاه خوارزمی
محمد محجل
گروه زمین شناسی تکتونیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس
ریچارد گلدفارب
سازمان زمین شناسی آمریکا
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :