رابطه شخصیت پویا و قصد کارآفرینانه دانشجویان کشاورزی

اگرچه در گذشته پژوهش های زیادی درباره تاثیر مستقیم ویژگی های شخصیتی بر قصد و رفتار کارآفرینانه انجام شده است اما به علت این که این ویژگی ها توان پیش بینی کننده خوبی نداشتند، مورد انتقاد جدی قرار گرفتند. اخیرا صاحب نظران پیشنهاد می کنند که تاثیر ویژگی های شخصیتی بر قصد و رفتار کارآفرینی بیشتر به صورت غیرمستقیم و از طریق عوامل انگیزشی کارآفرینانه صورت می پذیرد. هدف اصلی پژوهش حاضر هم آن بود که با ادغام یک ویژگی شخصیتی مهم (یعنی شخصیت پویا) درون تئوری رفتار برنامه ریزی شده، نقش واسطه ای عوامل انگیزشی (یعنی نگرش نسبت به کارآفرینی و کنترل رفتاری درک شده) را در روابط بین این ویژگی شخصیتی و قصد کارآفرینانه مورد بررسی قرار دهد. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه از نمونه ای متشکل از ۳۰۰ دانشجوی کشاورزی در چهار دانشگاه دولتی در غرب کشور، جمع آوری گردید. روایی محتوایی پرسشنامه را گروهی از خبرگان بررسی و تایید کردند و پایایی بخش های مختلف آن نیز با استفاده از ضریب تتای ترتیبی مورد تایید قرار گرفت (۷۵/۰ تا ۸۲/۰). نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری و بوت استرپ نشان دادند که کنترل رفتاری و نگرش کارآفرینی در رابطه بین هنجارهای ذهنی و شخصیت پویا با قصد کارآفرینانه نقش واسطه ای داشتند. هنجارهای ذهنی و شخصیت پویا از طریق کنترل رفتاری و نگرش کارآفرینی اثرغیرمستقیم و مثبت بر قصد کارآفرینانه داشتند. یافته های به دست آمده بیانگر نقش مهم شخصیت پویا در فرایند کارآفرینی می باشد. کاربرد نتایج این پژوهش در ارتباط با توسعه قصد کارآفرینانه و آموزش کارآفرینی مورد بحث قرار می گیرند.   

کلیدواژه ها:

قصد کارآفرینانه ، شخصیت پویا ، تئوری رفتار برنامه ریزی شده ، دانشجویان کشاورزی