سبک های یادگیری پیشرفت تحصیلی دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

هدف کلی این تحقیق، بررسی ارتباط سبک یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی بود. جامعه آماری این پژوهش، همهی دانشجویان پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران بودند (۳۸۵۹=N)، که ۲۶۵ نفر از آنان بر اساس فرمول کوکران با روش نمونهگیری طبقهای با انتساب متناسب به عنوان نمونه آماری گزینش شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامهای دو بخشی شامل ویژگیهای فردی و سیاههی سبکهای یادگیری کلب استفاده شد. روایی پرسشنامه بر پایه نظر شماری از اعضای هیئت علمی ترویج و آموزش کشاورزی و صاحب نظران مربوط تایید شد. برای تعیین پایایی بخش های مختلف پرسشنامه از تتای ترتیبی استفاده شدکه مقدار آن برای اجزای پرسشنامه بین ۷۷/۰- ۸۶/۰= θ بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها، با توجه به ماهیت و سطح اندازهگیری اسمی سبکهای یادگیری، از روشهای آماری ناپارامتری کای اسکویر و کروسکال والیس استفاده شد. نتایج نشان دادند که سبک یادگیری بیشتر دانشجویان «جذبکننده» میباشد و بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی رابطهی معناداری وجود دارد و سبکهای یادگیری دانشجویان در مقاطع مختلف تحصیلی متفاوتاند.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی