بررسی نقش نانوالیاف اتیل سلولز در جدایش کاتدی پوشش پلی یورتان خطوط لوله فولادی

پوشش­های پلی­ یورتان بطور معمول بمنظور حفاظت از خطوط لوله انتقال نفت و گاز در برابر خوردگی استفاده می­ شود. بمنظور افزایش راندمان حفاظت و همچنین جلوگیری از مشکلات خوردگی، خطوط لوله مزبور تحت حفاظت کاتدی قرار می­ گیرند. مشکل عمده پوشش­های پلیمری تحت حفاظت کاتدی، کاهش چسبندگی پوشش در فصل مشترک با سطح فلز و در نتیجه جدایش کاتدی پوشش است که به علت تشکیل محصولات خوردگی و همچنین تجمع هیدروژن در فصل مشترک ایجاد می­شود. در تحقیق حاضر بمنظور بهبود مقاومت به جدایش کاتدی پوشش پلی­یورتان از یک لایه پوشش نانوالیاف اتیل ­سلولز بر روی زیرلایه فولادی از جنس فولاد API X۵۲ پیش از اعمال پوشش پلی­ یورتان بر روی سطح فلز، بهره گرفته شد. بمنظور مقایسه میزان جدایش کاتدی، پوشش نانوکامپوزیتی پلی ­یورتان/ نانوالیاف اتیل­ سلولز و پوشش پلی­ یورتان از روش استاندارد ASTM G۸-۹۶ در فواصل زمانی مختلف استفاده شد و سطح جدایش یافته پوشش­ها محاسبه گردید. همچنین در زمان های مزبور، آزمون طیف­سنجی امپدانس الکتروشیمیایی بر روی نمونه­ ها انجام گرفت. نتایج بدست آمده حاکی از بهبود عملکرد پوشش نانوکامپوزیتی بر پایه پلی­ یورتان/ نانوالیاف اتیل­ سلولز در برابر جدایش کاتدی نسبت به پوشش پلی ­یورتان بود.

کلیدواژه ها:

پوشش پلی یورتان ، جدایش کاتدی ، نانوالیاف اتیل سلولز ، پوشش نانوکامپوزیتی ، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی