بررسی اثر نانوذرات سیلیکا بر اندازه و توزیع ذرات لاتکس ترپلیمراکریلیک/ نانوسیلیکا و خواص سطحی آن

پوشش­های پلیمری بر پایه اکریلیک به دلیل کاربری متنوع دارای اهمیت زیادی هستند. بمنظور تقویت این پوشش­ها به لحاظ خواص سطحی، فیزیکی و مکانیکی، اقدامات زیادی صورت می­گیرد از جمله استفاده از نانوذرات برای تهیه پوشش­های نانوساختار اکریلیکی با استفاده از پلیمریزاسیون امولسیونی است. در این پژوهش، هدف، بررسی اثر نانوذرات سیلیکا بر واکنش پلیمریزاسیون امولسیونی و برهمکنش های سطحی این نانوذرات با ذرات لاتکس است. علاوه بر این اثر نانوذرات سیلیکا بر درصد تبدیل نهایی، درصد لخته واکنش و اندازه ذرات و توزیع اندازه آن­ها در لاتکس مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاصل آزمون تفرق نور پویا، نشان دهنده تغییر در اندازه و ذرات پلیمر با تغییر در غلظت نانوذرات سیلیکا بودند بنحوی که افزودن نانوذرات سیلیکا در طی واکنش پلیمریزاسیون امولسیونی موجب پهن شدن و بزرگ شدن اندازه ذرات لاتکس شده است. در تمامی نمونه های سنتز شده باوجود نانوذرات سیلیکا میزان تبدیل بالاتر از ۹۵ % و میزان لخته کمتر از ۰.۲% بدست آمد که حاکی از انتخاب فرمولاسیون مناسب و شرایط مطلوب است. پس از تهیه فیلم از لاتکس ستنزشده آزمون های چسبندگی کراس- کات، سختی مدادی و زاویه تماس برای بررسی خواص سطحی نانوکامپوزیت بکار گرفته شدند.

کلیدواژه ها:

پلی (متیل متاکریلات-بوتیل اکریلات-اکریلیک اسید)/ نانوسیلیکا ، پلیمریزاسیون امولسیونی ، رزین اکریلیک پایه آب ، خواص سطحی