تاثیر تنش خشکی با کاربرد محلول پاشی هورمون و نانو ذرات بر صفات بیوشیمیایی ذرت رقم ماکسیما

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر کاربرد محلول پاشی هورمون و نانو ذرات بر صفات بیوشیمیایی ذرت در شرایط تنش خشکی، به صورت اسپیلت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ۴ تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین اجرا شد.  تیمارها شامل تنش خشکی در دو سطح (تنش خشکی و عدم تنش خشکی) به عنوان عامل اصلی و سه تنظیم کننده رشد (کاربرد اسید جیبرلیک (۲۰۰ پی پی ام)، کاربرد سایتوکنین (۲۰۰ پی پی ام) و عدم کاربرد تنظیم کننده و هورمون رشد) و سه سطح نانو ذرات (کاربرد نانو ذرات نقره (۰۲/۰ درصد)، کاربرد نانو ذرات روی (۰۲/۰ درصد) و عدم کاربرد نانوذرات) به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد در شرایط تنش خشکی کلیه صفات مورد بررسی  تحت تاثیر قرار گرفت به طوریکه در شرایط تنش خشکی غلظت مالون دی آلدئید، پرولین، سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز افزایش و پروتئین برگ، آلفا امیلاز و قند محلول کاهش یافت. محلول پاشی جیبرلین و سیتوکنین همچنین کاربرد نانو ذرات نقره و روی باعث کاهش اثرات تنش خشکی شد. در شرایط تنش خشکی کاربرد تنظیم کنندهای رشد و نانو ذرات منجربه افزایش میزان پرولین گردید. کاربرد هورمون جیبرلین همراه کاربرد نانو ذرات نقره و روی باعث کاهش میزان پروتئین برگ گردید. با توجه به نتایج بدست آمده کاربرد تنظیم کننده های رشد و نانو ذرات می توان به بهبود عملکرد گیاه در شرایط تنش خشکی کمک کند.  

کلیدواژه ها:

Antioxidant ، Gibberellin ، Cytokin ، Corn ، Malondialdehyde ، Nanoparticles ، آنتی اکسیدانت ، جیبرلین ، سایتوکنین ، ذرت ، مالون دی آلدئید ، نانو ذرات