بررسی رخدادهای فیزیولوژیکی و آنزیمی در هنگام پیری گل مریم تحت تاثیر سالیسیلیک اسید و نیتروپروسایدسدیم

چکیده: پژوهش­های اخیر نشان دادند که اسید سالیسیلیک و نیتریک اکسید، به­عنوان سیگنال­های مولکولی درون گیاهی عمل می­کنند. در این پژوهش، نقش تنظیمی نیتریک اکسید و اسید سالیسیلیک در حین پیری گل مریم (Polianthes tuberosa L.) بررسی شد. کاربرد بیرونی نیتروپروساید سدیم به­عنوان رهاکننده نیتریک اکسید و هم­چنین کاربرد اسید سالیسیلیک می­تواند فرایند پیری گل را به تاخیر می­اندازد. گل­های بریده شده مریم در محلول­های اسید سالیسیلیک (۱۵۰ میلی­گرم بر لیتر) و نیتروپروساید سدیم (۱۰ میلی­مولار) جهت بررسی پیری و نمو گل، کاهش/افزایش، کربوهیدرات­های محلول، میزان پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدها، نگهداری شدند. تمامی این صفات توسط اسید سالیسیلیک و نیتروپروساید سدیم به صورت مثبت تحت تاثیر قرار گرفتند. محلول­های حاوی اسید سالیسیلیک سبب کاهش معنی­داری در تجزیه کربوهیدرات­های محلول (۲۱%) و افزایش معنی­داری در فعالیت کاتالاز (۹%) و آسکوربات پراکسیداز (۳۹%) شدند. به­طور کلی پراکسیداسیون لیپید در گل­ها، در مدت زمان پیری گل­ها (۰۷/۳ نانومول بر گرم وزن تر) افزایش یافت. گرچه نیتروپروساید سدیم سبب به­ تاخیر افتادن پراکسیداسیون لیپید (۶۷/۲ نانومول بر گرم وزن تر) در زمان پیری گل­ها در مقایسه با نمونه­های شاهد شد. به­طور کلی مشخص گردید که کاربرد اسید سالیسیلیک و نیتروپروساید سدیم عمر گل­های بریده مریم را از طریق بهبود توانایی حذف گونه­های فعال اکسیژن (به­واسطه فعالیت آنزیم­های کاتالاز و آسکوربات) و هم­چنین از طریق تنظیم بهتر کربوهیدرات­های محلول و تجزیه پروتئین­های کل، طولانی کرد.  

کلیدواژه ها:

Antioxidant ، Lipids peroxidation ، Reactive oxygen species ، Wilting ، آنتی اکسیدان ، پژمردگی ، پراکسیداسیون لیپید ، رادیکال های آزاد.