اثر سایه دهی بر رشد، نمو و میزان برخی عناصر معدنی گل محمدی (Rosa damascene Mill.) در شرایط آب و هوایی اهواز

نور یکی از عوامل محدودکننده رشد و نمو گیاهان، به­ویژه در مناطق گرم است و سایه­دهی نقش مهمی در کشت گیاهان دارویی دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثرات سطوح سایه (۰، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد) به منظور یافتن شرایط بهینه گل­دهی گل محمدی بود. پس از ۸ ماه، ویژگی­های مورفولوژی، عناصر غذایی، میزان کلروفیل و کارتنوئید، فعالیت آنزیم پراکسیداز و تعداد گل اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد نور کامل (بدون سایه­دهی) سبب تنش در گیاهان گردید و ویژگی­های ارتفاع شاخساره، وزن تر و خشک شاخساره، میزان کلروفیل، نیتروژن، کربوهیدرات­های محلول و تعداد گل نسبت به سطوح سایه­دهی کاهش یافت. همچنین ویژگی های طول ریشه، نشت یونی، میزان کارتنوئید، میزان پتاسیم و فسفر، فعالیت آنزیم پراکسیداز در نور کامل پس از ۸ ماه افزایش یافت. بیشترین تعداد گل مربوط به گیاهان قرارگرفته در سطح سایه­دهی ۵۰ درصد بود و به طورکلی گل محمدی برای رشد بهینه در مناطق گرم، مانند اهواز، نیاز به محیط نیمه سایه دارد.

کلیدواژه ها:

Carbohydrate ، Landscape ، Pigment ، Sunborne ، آفتاب سوختگی ، رنگیزه ، فضای سبز ، کربوهیدرات