ارزیابی تحمل به شوری در برخی از ژنوتیپ های بادام پیوند شده روی پایه GF۶۷۷ بر اساس صفات مورفولوژیک و فلورسانس کلروفیل

به منظور ارزیابی تحمل به شوری تعدادی از ژنوتیپ های بادام، آزمایشی گلدانی در سال ۱۳۹۲ با سه فاکتور ژنوتیپ در ۱۱ سطح، شامل تونو، نان پاریل، مامایی، شکوفه، سهند، شاهرود ۱۲، A۲۰۰ ، ۲۵ -۱، ۱۶-۱ و ۴۰-۱۳ پیوند شده روی پایه GF۶۷۷ و پایه GF۶۷۷، شوری آب آبیاری در ۵ سطح، شامل ۰، ۲/۱، ۴/۲، ۶/۳ و ۸/۴ گرم در لیتر نمک کلرید سدیم (به ترتیب برابر با هدایت الکتریکی ۵/۰، ۵/۲، ۹/۴، ۳/۷ و ۸/۹ دسی زیمنس بر) و زمان سنجش در سه سطح، شامل۳۰، ۶۰ و ۹۰ روز انجام شد. نتایج نشان داد که تنش حاصل از اعمال تیمار کلرید سدیم روی گیاهان، از طریق افزایش میزان فلورسانس حداقل و کاهش میزان فلورسانس حداکثر، باعث کاهش فلورسانس متغیر در گیاهان شده و نسبت فلورسانس متغیر به فلورسانس حداکثر (حداکثر کارآیی کوآنتومی فتوسیستم II) را از ۸۳/۰ در گیاهان شاهد به ۷۲/۰ در برگ های بالایی در پایه GF۶۷۷ و رقم سهند پیوند شده روی این پایه و ۷۰/۰ در برگ های پایینی کاهش داد. نتایج حاصل از بررسی صفات مورفولوژیکی و آسیب های ظاهری گیاهان تحت شرایط تنش شوری، نشان داد که پایه GF۶۷۷، شوری ۹/۴ دسی زیمنس را به خوبی تحمل می کند، ولی با افزایش شوری دچار تنش می شود. همچنین، نتایج این پژوهش نشان داد که مدت زمان اعمال تنش شوری در تشدید علائم آسیب به گیاه تعیین کننده است. در مجموع، با توجه به صفات مورفولوژیک، آسیب های ظاهری و تغییرات فلورسانس کلروفیل، سهند و شاهرود ۱۲ به ترتیب به عنوان حساس ترین و متحمل ترین رقم به تنش شوری تشخیص داده شدند.

کلیدواژه ها:

almond ، GF۶۷۷ ، salinity stress ، growth rate ، apparent damages ، chlorophyll fluorescence. ، بادام ، پایه GF۶۷۷ ، تنش شوری ، سرعت رشد ، آسیب های ظاهری ، فلورسانس کلروفیل.