رابطه علی هویت سردرگم، خودکارآمدی و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد از طریق میانجی گری هیجان خواهی در دانشجویان پسر

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه علی هویت سردرگم، خودکارآمدی و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد از طریق میانجی گری هیجان خواهی بود. نمونه پژوهش  شامل ۳۰۰ دانشجوی پسر است که در دانشگاه شهید چمران اهواز مشغول به تحصیل بودند  و به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری متغیرهای پژوهش شامل پرسشنامه سبک های هویت بروزنسکی،  مقیاس خودکارآمدی عمومی  شوارتز و جروسلم، پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل، پرسشنامه هیجان خواهی آرنت و مقیاس آمادگی به اعتیاد زرگر بود. آزمون مسیر های مستقیم و غیرمستقیم الگوی پیشنهادی پژوهش، به ترتیب با استفاده از روش های تحلیل مسیر و بوت استراپ انجام شد. نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم هویت سردرگم، خودکارآمدی، هوش اخلاقی و هیجان خواهی به آمادگی به اعتیاد به لحاظ آماری معنی دار بودند. هم چنین مسیرهای مستقیم هویت سردرگم، خودکارآمدی و هوش اخلاقی به هیجان خواهی نیز معنی دار بودند. از سوی دیگر، نتایج نشان داد رابطه غیرمستقیم هویت سردرگم، خودکارآمدی و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد از طریق هیجان خواهی معنی دار بودند. 

کلیدواژه ها:

هویت سردرگم ، خودکارآمدی ، هوش اخلاقی ، هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد