بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودانتقادی در نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودانتقادی در نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دارای اختلال اضطراب اجتماعی در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ شهرستان خلخال بود. حجم نمونه ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه اضطراب اجتماعی، پرسشنامه خودانتقادی استفاده شد. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) بود. به گروه آزمایش ۸ جلسه ی۹۰ دقیقه ای شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی داده شد، پس از پایان درمان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. مجذور اتا نشان دهنده اندازه ارتباط بین درمان شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در متغیر خود انتقادی (۵۴/۰) است (۰۱/۰ P<). بنابراین با اطمینان ۹۰ درصد نتیجه می گیریم که بین میانگین های گروه آزمایش و کنترل در میزان خودانتقادی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی می توان گفت شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معنی داری موجب کاهش میزان خودانتقادی دانش آموزان موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی ، ذهن آگاهی ، خودانتقادی ، اضطراب اجتماعی ، نوجوانان.