رابطه سازگاری اجتماعی و روابط بین فردی و بحران هویت در دانش اموزان شهرستان اردکان

ارتباط یک فعالیت روزمره مهم انسانی بوده و با اینکه ممکن است ساده به نظر برسد ولی برقراری ارتباطات وجود دارد.عدم توانایی فرد در تحصیل هویت خود تحت عناوینی چون"اشفتگی هویت"،اختلال هویت و بحران هویت یاد می شود و آن عبارت است از:عدم توانایی فرد در قبول نقشی که جامعه از او انتظار دارد به اعتراف همه ی صاحب نظران،جدی ترین بحران در طول زندگی انسان،در شکل گیری هویت او رخ می دهد چون شخصی که فاقد هویتی قابل قبول باشد در طول زندگی با مشکلات بسیار زیادی روبه رو خواهد شد. چنین فردی در درجه ی اول از حقیقت وجودی خود و استعداد و توانمندی هایی که دارد آگاهی لازم را ندارد و در درجه ی دوم از هدف خلقت و نقشی که در جهان هستی بر عهده ی اوست بی اطلاع است،در نتیجه تشخیص شیوه ی درست ارتباط با دیگران و برخورد با پیشامدها و پاسخ به اصلی ترین پرسش های زندگی عاجر است.مجموعه ی این امور در نهایت او را دچار سردرگمی در اغلب موضع گیری ها می کند و طبیعی است وقتی که فرد خود را نشناسد و هدف از آفرینش جهان و انسان برای او معلوم نگردد نمی تواند نقش مثبتی در زندگی ایفا کند. بروز چنین وضعی و تزلزل فکری و اعتقادی مهم ترین خطری است که سعادت انسان را در طول حیات مورد تهدید قرار می دهد.سلامت شخصیت در گرو سازگاری انسان با محیط اجتماعی پیرامون و تفسیر متوازن و سازگار از خود،جامعه و ارزش هاست ،هنگامی که در این فرایند خلال و کاستی و چالش پدیدار شود،نابهنجاری و اضطراب روانی نمودار خواهد گشت و آن گاه که این اختلال مضاعف شود و پیامدهای ویرانگری بیافریند می توان آن را "بحران" نامید هویت آرام و سالم در جایی معنی می یابد که شخص از نگرش یک دست و سنجیده ای از خود و جهان بهره مند شود و عناصر سازنده شخصیت وی از سازگاری برخوردار باشد و برای خود زندگی معناداری ساخته باشد.روان شناسان،سازگاری فرد را در برابر محیط مورد توجه قرار داده اند و آن را به عنوان مهم ترین نشانه سلامت روان و جزئی از ویژگی شخصیت بهنجار،تلقی کرده اند که به فرد کمک می کند تا خود را با جهان پیرامون خویش سازگار سازد،یعنی با دیگران در صلح و صفا زندگی کند و جایگاهی برای خود به دست آورد)تیزامن ۱۳۷۷ به نقل از مظاهری،باغبانی و وفایی زاده ۱۳۸۵ (. در این میان سازگاری اجتماعی انعکاسی از تعامل فرد با دیگران،رضایت از نقش های خود و عملکرد در نقش هاست که به احتمال زیاد تحت تاثیر شخصیت قبلی، فرهنگ و انتظارات خانواده قرار می گیرد)ویزمن .) ۱۹۷۵