بررسی معنای دین بر اساس «درآمد» درس گفتارهای فلسفه دین هگل

هگل نخستین فیلسوفی بود که در درس هایش در برلین مباحثی ذیل عنوان فلسفه دین مطرح کرد. دریافت او از دین علاوه بر فهم متعارف، از فهم هم عصرانش نیز متفاوت بود. هگل بر خلاف تلقی روزگارش نه دین را از حوزه شناخت بیرون گذاشت و نه آن را به احساس فروکاست. او با نگاه تاریخی خود ادیان را در سیر تاریخی آن ها دید و با اصول دیالکتیکی خویش به درک تازه ای از دین راه یافت. حاصل این درک نشاندن دوباره دین در حوزه شناخت نظری شد. مقاله حاضر درصدد است ساز و کار درک هگل از دین را، بر اساس «درآمد» درس گفتارهای فلسفه دین، بسان یکی از حوزه های شناخت نظری در معنای مد نظر او نشان دهد

کلیدواژه ها:

فلسفه دین هگل ، مفهوم و صورت معقول دین ، آگاهی دینی ، دقایق دین