مقوله بافت از سه دیدگاه نقش گرای نظام مند، جامعه شناسی زبان و قوم نگاری زبان

توجه به مقوله «بافت» در مطالعه زبان وجه تمایز میان رویکردهای زبان شناسی معاصر است. به عبارت دیگر، درحالی که در رویکردهای صورت­گرا مطالعه زبان مستقل از بافت صورت می­گیرد در رویکردهای نقش گرا و میان رشته ای هایی چون کاربردشناسی، جامعه شناسی زبان، روان شناسی زبان و قوم نگاری زبان[۲]، زبان پدیده ای اجتماعی است و بررسی بافت های اجتماعی در مطالعه زبان امری ضروری تلقی می­شود. به رغم آنکه بافت مفهومی کلیدی و مشترک در میان شاخه هایی از علم زبان شناسی است که کاربرد زبان در آنها بررسی می شود نمی توان تعریف مشترک و جامع از بافت و مولفه های آن در این رویکردها یافت. دلیل چنین تنوعی در تعریف ها متفاوت بودن اهداف این رویکردها از تحلیل های بافتی است. در این مقاله قصد بر آن است تا بافت و مولفه های آن از سه دیدگاه نقش گرای نظام مند، جامعه شناسی زبان و قوم نگاری زبان بررسی شود.    

کلیدواژه ها:

بافت ، رویکرد نقش گرای نظام مند ، جامعه شناسی زبان ، قوم نگاری زبان