بررسی اثر ضخامت، انحنا و محل ماکزیمم ضخامت بر روی بال نامحدود موج دار

هواپیما های بدون سرنشین در مقایسه با هواپیماهای دیگر، جزو پرنده هایی هستند که از نظر ابعادی اندازه کوچکی داشته و با توجه به جثه ی کوچک و سرعت پروازی کم آن ها، معمولا ازجنبه نیروهای آیرودینامیکی همواره با مشکلات زیادی روبه رو هستند. ازجمله اینکه عملکرد آیرودینامیکی آن ها بسیار تحت تاثیر شرایط و رژیم پروازی قرار می گیرد. به منظور افزایش قدرت مانورپذیری و بهبود عملکرد ریزپرنده های بال ثابت، از یک روش کنترل غیر-فعال به عنوان موج دار کردن لبه حمله، بر روی بال های آن ها استفاده می شود که پدیده واماندگی را خنثی می کند. ولی تشکیل حبابهای جدایش آرام در زوایای قبل از زاویه واماندگی، منجر به کاهش ضریب برآ و پسای بال می شود. از آنجایی که ویژگی های هندسی بالواره مبنا نظیر ضخامت، محل ماکزیمم ضخامت و انحنای بالواره می تواند بر نحوه شکل گیری این حباب ها اثر بگذارد لذا در این تحقیق به بررسی تاثیر این سه پارامتر هندسی بر روی مشخصات آیرودینامیکی بال نامحدود با لبه حمله موج دار پرداخته شده و به خصوص این اثرات را در زاویه قبل از واماندگی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بال نامحدود سینوسی ، ضخامت ، انحنا ، ماکزیمم ضخامت ، نیروهای آیرودینامیکی