ارزیابی عوامل موثر در توان مندسازی زنان روستایی شهرستان اصفهان

با توجه به حدود یک دهه تاکید بر رویکرد توان مندسازی زنان روستایی در برنامه های توسعه، هدف پژوهش حاضر سنجش توان مندی و ارزیابی عوامل تاثیرگذار اجتماعی فرهنگی، اقتصادی و حمایتی در توان مندسازی زنان روستایی شهرستان اصفهان است. جامعه آماری زنان ساکن روستاهای شهرستان اصفهان بوده و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران ۲۲۲ نفر تعیین و اطلاعات لازم با روش نمونه گیری طبقه ای خوشه ای و پرسش نامه ساخت یافته گردآوری شد. در مرحله پیش آزمون، ۸۰ پرسش نامه به طور تصادفی میان زنان روستایی توزیع شد و بر اساس روش آلکایر و فوستر، برای ارزیابی عوامل موثر در ناتوانی زنان روستایی از رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج این روش نشان داد که با در نظر گرفتن ۳۰ درصدی سطح آستانه ناتوانی، میزان و شدت ناتوانی در میان زنان روستایی به ترتیب، ۲۸ و ۴۵ درصد است. به عبارتی، ۲۸ درصد زنان جامعه آماری در حداقل ۳۰ درصد معیارها ناتوان و به طور متوسط شدت ناتوانی شان ۴۵ درصد است. نتایج حاصل از مدل رگرسیونی نشان داد که تحصیلات، اشتغال، استفاده از رسانه های جمعی، روابط اجتماعی و شغلی، دریافت درآمد شخصی، سلامتی، حمایت های دولت، استفاده از انواع آموزش ها، باور به برابری جنسیتی و وجود صندوق های اعتباری تاثیر مثبت و معنی داری در توان مندی زنان دارد.

کلیدواژه ها:

زنان روستایی ، توان مندسازی ، روش الکایر و فوستر ، رگرسیون لجستیک