تعیین سازوکار جایگیری توده گرانیتوئیدی دره باغ (شمال غرب الیگودرز) با روش بررسی ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS)
محل انتشار: فصلنامه پترولوژی، دوره: 4، شماره: 15
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 92
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJPU-4-15_005
تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1400
چکیده مقاله:
توده گرانیتوئیدی دره باغ واقع در شمال غرب الیگودرز، به سن ژوراسیک میانی (۱۷۸ میلیون سال) با ترکیب بیشتر گرانودیوریتی در درون سنگ های متاپلیتی پهنه سنندج-سیرجان جای گرفته است. سازوکار جایگیری این توده برای اولین بار با روش ناهمگنی (انیزوتروپی) پذیرفتاری مغناطیسی (AMS) بررسی شده است. بر اساس بررسیهای انجام شده، مقادیر میانگین پذیرفتاری مغناطیسی (Km) بر حسب µSI در واحدهای سنگی مختلف سازنده آن عبارتند از: گرانودیوریت ها (۲۵۷)، لوکوگرانیت ها (۴۷)، لوکوگرانیت های حاوی تورمالین زیاد (۱۴۸)، لوکوگرانیت های حاوی اندکی تورمالین (۴۸)، میگماتیت ها (۴۳۷) و آنکلاوهای سورمیکاسه (۳۸۶). با توجه به این مقادیر، بخش فلسیک توده گرانیتوئیدی دره باغ جزو گرانیتوئیدهای پارامغناطیس µSI )۵۰۰دره باغ به شکل یک سیل نسبتا بزرگ و در پهنه برشی راست بر (مرتبط با یک رژیم ترافشارشی= transpression) جای گرفته است.
کلیدواژه ها:
زون سنندج-سیرجان ، ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی ، خطواره ها و برگواره های مغناطیسی ، رژیم ترافشارشی ، الیگودرز ، دره باغ ، زون سنندج ، سیرجان
نویسندگان
محمود صادقیان
دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
سکینه شکاری
دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :