بررسی روند تغییرات کیفی چاه و قنات و اثرات زیست محیطی آن در دشت بهاباد- استان یزد

قنات ها به ویژه در محدوده داخلی فلات ایران نه تنها نقش مهمی در تأمین آب آشامیدنی و کشاورزی داشته اند، بلکه ماندگاری بسیاری از سکونتگاه های شهری و روستایی به آن ها وابسته بوده است. قنات از جمله روش های سنتی استحصال آب است که با قانون های بوم شناختی هماهنگ و سازگار بوده و به پایداری زیست محیطی آن منطقه کمک می کند. در دهه های اخیر با افزایش جمعیت و بالارفتن سطح نیازها ، کم کم جهت استحصال و بهره برداری آب، حفر چاه رونق گرفت و امروزه قنات و چاه از جمله سازه ها وروش های متداول بهره برداری از منابع آب زیرزمینی می باشد، با این تفاوت که چاه و بهره برداری از آن، می تواند در کوتاه مدت پاسخگوی نیازهای مردمان آن منطقه باشد ولی در پاره ای از مناطق می تواند به مرورزمان وضعیت کمی وکیفی منابع آبی را تغییر داده و بعضاً توان زیست محیطی آنجا را به مخاطره اندازد. در تحقیق حاضر روند تغییرات کیفی آب های زیر زمینی دشت بهاباد مورد بررسی قرار گرفت . در این تحقیق از آمار تغییرات کیفی 14 چاه و قنات با بیشترین دوره آماری از سال 1381 تا 1388 استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که برداشت های انجام شده علاوه بر افت کمی منابع آب در دشت بهاباد بر روی شاخص های مهم کیفیت از جمله (EC,TDS) تاثیر منفی داشته و ادامه این روند می تواند تهدید جدی زیست محیطی را برای مردم منطقه به دنبال داشته باشد

کلیدواژه ها:

قنات ، چاه ، توان زیست محیطی ، بهره بردای آب