مطالعه پارامتر تغییرشکل چارقطبی محوری در هسته های سنگین و فوق سنگین

در این مقاله، سطوح انرژی پتانسیل هستههایی با اعداد اتمی ۱۰۰-۹۰ Z = را در چارچوب میکرو- ماکروسکوپیکی نیلسون-استروتینسکی پیچ و تابی (CNS) مطالعه شده، و سپس پارامتر تغییر شکل چارقطبی محوری ε۲ برای این ویژه هسته­ها (نوکلئیدها) محاسبه  شده­اند. محاسبات نشان داد، در این ناحیه جرمی، هسته ها در حالت پایه دارای تغییر شکل میانگین در حدود ۲۰/۰= ε۲، و در حالت ایزومری دارای تغییر شکل میانگین در حدود ۶۰/۰= ε۲ هستند. با افزایش تعداد نوترون­ها یا تعداد پروتون­ها، پارامتر تغییر شکل چارقطبی محوری افزایش کمی می یابد و کمینه های پتانسیل در تغییر شکل های نسبتا بزرگ­تری ظاهر می شوند. بنابراین، در ناحیه جرمی مورد مطالعه، با افزایش عدد جرمی هسته کشیدهتر خواهد شد. نتایج به دست آمده از مدل با نتایج تجربی و هم­چنین نتایج دیگر مدله­ای نظری مقایسه شده­اند. این مقایسه نشان می­دهد مدل CNS در کنار مدل HFBCS از دقت بهتری در مقایسه با دیگر مدل­ها برخوردار هستند و بنابراین مدل­های مناسبی برای تولید پارامترهای تغییر شکل چارقطبی هسته­های سنگین و فوق سنگین هستند

کلیدواژه ها:

مدل دل نیلسون- استروتینسکی پیچ و تابی ، پارامتر تغییر شکل چارقطبی محوری ε۲ ، حالت پایه ، حالت ایزومری ، ارتفاع سد شکافت