بررسی شیوع تریکومونیازیس و تعیین میزان حساسیت دارویی انگل های جداشده با مترونیدازول در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک در سال ۱۳۹۹

سابقه و هدف: تریکومونیازیس شایع ترین بیماری انگلی منتقل شونده از طریق جنسی در دنیاست. با توجه به اهمیت و ضرورت شناخت دقیق شیوع و اپیدمیولوژی آن، این مطالعه با هدف تعیین میزان آلودگی به تریکوموناس واژینالیس در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی اراک در سال ۱۳۹۹ انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از ۶۳۰ زن مراجعه کننده تحت معاینات ژنیتال نمونه سواپ واژینال تهیه شد و در ظرف مخصوص نمونه نگهداری و ظرف ۲ ساعت به آزمایشگاه منتقل شد. پرسش نامه حاوی اطلاعات دموگرافیک و علائم بالینی بیماران تکمیل شد. نمونه ها با استفاده از دو روش گسترش مرطوب و کشت در محیط دیاموند بررسی شدند. داده های به دست آمده ثبت و تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: ۵/۴۱ درصد از شرکت کنندگان در رده سنی ۲۵ تا ۳۴ سال بودند. شیوع تریکومونیازیس در جمعیت بررسی شده، ۹/۰ درصد تعیین شد. میزان ابتلا با سن و تحصیلات مرتبط نبود، اما با وضعیت تاهل مبتلایان ارتباط داشت (۰۰۳/۰=P). شایع ترین علامت در بیماران، ترشح واژن بود که در ۱/۶۷ درصد از زنان وجود داشت. ابتلای بیماران با شدت های مختلف ترشح واژن، قوام ترشح و خارش و سوزش واژن از نظر آماری اختلاف معنادار داشت. حداقل دز کشندگی مترونیدازول در ۲۴ ساعت، ۲/۶ میکروگرم بر میلی لیتر و در ۴۸ ساعت، ۶/۱ میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد. نتیجه گیری: شیوع تریکومونیازیس در این جمعیت نسبتا کم و با وضعیت تاهل، علائم بالینی، ترشح و قوام ترشح واژن، سوزش و خارش مرتبط بود و نمونه های بررسی شده به داروی مترونیدازول حساس بودند.  

کلیدواژه ها:

Drug Resistance ، Metronidazole ، Trichomonas vaginalis ، تریکوموناس واژینالیس ، مقاومت دارویی ، مترونیدازول