مقایسه روش های تدریس مبتنی بر تعامل با روش های تدریس مبتنی بر انتقال مستقیم

در مقاله حاضر به مقایسه روش های تدریس مبتنی بر تعامل با روش های تدریس مبتنی بر انتقال مستقیم پرداخته شده است. در روش های تدریس مبتنی بر تعامل دانش آموزان در گروه های کوچک با هم در مورد موضوع مورد نظر به تحقیق و مطالعه می پردازند تا به هدف مشترکی برسند. روش های تدریس مبتنی بر انتقال مستقیم نوعی از شیوه ی یادگیری است که بر روشن کردن انتظارات یادگیری برای دانش آموز تکیه دارد. هدف اصلی این پژوهش مقایسه روش های تدریس مبتنی بر تعامل با روش های تدریس مبتنی بر انتقال مستقیم می باشد. این مقاله به روش کتابخانه ای نوشته شده که ابتدا تعریفی از روش های تدریس مبتنی بر تعامل و روش های تدریس مبتنی بر انتقال مستقیم آورده شده و سپس روش های بحث گروهی و سخنرانی معرفی و مراحل اجرای هر کدام ذکر شده است. در نتیجه روش های تدریس مبتنی بر تعامل علاوه بر پرورش قدرت تفکر دانش آموزان و کشف مفاهیم جدید، باعث تبادل اطلاعات بین دانش آموزان می شود. همچنین این روش ها خلاقیت دانش آموزان را ارتقا داده و توانایی حل مسئله و همکاری آنان را تقویت می کند. همچنین روش های تدریس مبتنی بر انتقال مستقیم علاوه بر شناخته شده بودن، در آموزش مهارت های زندگی موثر بوده و انتظارات آموزشی بیشتری را برآورده می کند و دانش آموزان با سرعت بیشتری مطالب را یاد گرفته و دیر تر فراموش می کنند.

کلیدواژه ها:

تدریس ، آموزش ، تعامل ، مستقیم ، یادگیری