تحلیل فضایی شاخص های کمی و کیفی مسکن در سطح نواحی شهر ایذه

روند شتابان شهرنشینی و رشد جمعیت در سه دهه گذشته در کشورهای در حال توسعه و به ویژه در کشور ایران، مسائل بسیاری در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به همراه داشته است و تهیه برنامه ای جامع در بازار مسکن را ضروری ساخته است. برای چنین برنامه ای شاخص های مسکن و ارزیابی آنها ابزار مناسبی جهت سنجش نیازهای بخش مسکن در کشور است.هدف اصلی این پژوهش تحلیل فضایی شاخص های کمی و کیفی مسکن در سطح نواحی شهر ایذه می باشد. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، نظری – کاربردی و از لحاظ روش مطالعه، توصیفی – تحلیلی است. برای سنجش تفاوت بین نواحی ۵ گانه شهر ایذه از ۹ شاخص کمی و کیفی مسکن بهره گرفته شده است. سپس بعد از جمع آوری اطلاعات و داده های آماری، از تکنیک تصمیم گیری تاپسیس فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شده است. در مدل تصمیم گیری تاپسیس فازی، ناحیه ۲ و ۳ با وزن ۵۸۲/۰ و ۵۸۸/۰ در سطح برخوردار، ناحیه۴ با وزن ۳۹۲/۰ نیمه برخوردار و نواحی ۱ و ۵ با وزن ۳۶۸/۰ و ۳۶۴/۰ در سطح برخورداری کم قرار گرفته اند. بصورت کلی نتیجه نهایی این پژوهش، عدم انطباق توزیع شاخص­های کمی و کیفی مسکن در سطح نواحی شهر ایذه را نشان می دهد. 

کلیدواژه ها:

تحلیل فضایی ، شاخص های کمی و کیفی مسکن ، تکنیک تاپسیس فازی ، نواحی شهر ایذه