روابط ساختاری باورهای ارتباطی با تعهد زناشویی: نقش واسطه ای الگوهای ارتباطی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ساختاری باورهای ارتباطی با  تعهد زناشویی زوجین با واسطه الگوهای ارتباطی زوجین بوده است.روش کار: جامعه مورد پژوهش شامل دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد درسال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ با بیش از ۳ سال سابقه زندگی زناشویی بود. تعداد ۳۰۰ نفر به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه­های تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷)، باورهای ارتباطی ایدلسن و اپستین ( ۱۹۸۱ ) و الگوهای ارتباطی (۱۹۸۴) پاسخ دادند. تحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۵ و AMOS ۲۴ انجام شد.یافته­ها: مدل مفهومی پیشنهادی از برازش مناسبی برخورداراست. اثرمستقیم باورهای ارتباطی بر الگوهای ارتباطی مثبت و معنادار (۰۱/۰≥P، ۶۶/۰=g) و بر تعهد زناشویی، منفی و معنادار است (۰۵/۰≥P، ۴۷/۰-=g). اثر مستقیم الگوهای ارتباطی بر تعهد زناشویی نیز منفی و معنادار است (۰۵/۰≥P، ۶۷/۰-=b). بررسی ضرایب استاندارد شده اثرات غیر مستقیم نشان داد که اثر غیرمستقیم باورهای ارتباطی بر تعهد زناشویی (۴۵/۰-) معنادار است (۰۱/۰>P، ۴۵/۰-=IF). میزان واریانس تبیین شده تعهد زناشویی بر حسب باورهای ارتباطی و الگوهای ارتباطی برابر با ۵۶/۰ بودنتیجه گیری : بنا بر یافته های این پژوهش الگوهای ارتباطی به عنوان متغیر میانجی دررابطه بین باورهای ارتباطی وتعهد زناشویی قرار می گیرد و دو متغیر الگوهای ارتباطی و باورهای ارتباطی قادر به پیش بینی تعهد زناشویی هستند.

کلیدواژه ها:

ارتباط ، باور ، تعهد زناشویی