خاستگاه تکاملی و ژنتیکی خودکشی

مقدمه: سالیانه تقریبا یک میلیون نفر در اثر خودکشی در سرتاسر جهان می­میرند؛ لذا درک ریشه­های زیستی خودکشی و کارکرد احتمالی آن در گذشته تکاملی انسانها می­تواند درک کاملی از این پدیده و پیشگیری آن فراهم کند. روش کار: در این مطالعه مروری با هدف جمع­بندی دیدگاه های معتبر و ارائه یک دیدگاه کلی بر اساس جدیدترین یافته­های این حوزه،  کلیدواژه­های مرتبط تا آگوست سال ۲۰۱۸ در پایگاه­های علمی معتبر، وارد و مقاله­های مرتبط استخراج شدند. نتایج: یافته­ها نشان می­دهند که مدل­های گوناگونی نظیر خودکشی از روی نوع­دوستی، تناسب اندک ارگانیسم، فرضیه تحمل، فرضیه چانه­زنی، فرضیه پاسخ ضد شکارچی، فرضیه یوسوشالیتی، فرضیه دستکاری انگلی و خودکشی به عنوان محصول جانبی یادگیری و انعطاف­پذیری رفتاری و محصول جانبی درد ارائه شده­اند. همچنین تقریبا همه­ی مدل­های نوین روان­شناسی به خصوص مدل گریه برای کمک و مدل بین فردی خودکشی بر اساس فرضیات تکاملی شکل گرفته­اند. این مدل­ها به همراه یافته­های مطالعات دوقلوها، فرزندخواندگی و خانوادگی نشان می­دهند که خودکشی صرفا یک پدیده فرهنگی و اجتماعی نیست و ژن­ها نقش بسیار مهمی در بروز آن دارند. نتیجه­گیری: به طور کلی ، شواهد زیادی نشان می دهد که خودکشی احتمالا محصول جانبی درد است تا محصول مستقیم انتخاب طبیعی.

کلیدواژه ها:

تکامل ، خودکشی ، روان شناسی تکاملی ، ژنتیک رفتاری