تحلیلی بر الگوی معماری پیش ورودی و سردر خانه های سنتی یزد

سردر منازل ریشه در اعتقادات و باورهای دینی و مذهبی دارند و بازگوکننده هویت و شخصیت سازندگان و صاحبان منازل است. بیشتر منازل به جا مانده از دوره های مختلف ، دارای سردرهای تزئین شده هستند . این سردرها از زیبایی خاصی برخوردارند و برخی از آن ها در عین سادگی دارای جذابیت خاصی هستند ،که علاوه بر آن در زیبا سازی محیط شهری نقش دارند و پاسخگوی نیازهای معنوی انسان ها هم هستند و این مسئله اهمیت آن ها را دوچندان می کند. سردرها که دارای تکنیک و شیوه های ساخت و اجرای گوناگون بوده اند ، متاثر از اقلیم و فرهنگ هر منطقه ای دارای ویژگی های گوناگونی هستند. تزئینات و جنس در، همخوانی آن با بافت محیط اطراف ، دیوارها و باروهای پیرامون ، خود حکایت شیرینی از ارتباط گرم و دوستانه بین مردم بوده. اغلب خانه ها به خصوص خانه های مجلل ، دارای سردر یا درگاه بوده اند . معمولا دیوار های بیرونی کاهگل بوده و فقط سردری مجلل ساخته می شد. درب اصلی را سردر و در جاهایی دروازه نامیده می شده است و ورودی، عنصر شاخص معماری ایران است که به عنوان فضای ارتباطی ؛ بین بنا با فضاهای شهری شناخته شده و غالبا معیاری برای تشخیص ارزش است که می توان هویت معماری سنتی را در آن مشاهده کرد.

کلیدواژه ها:

پیش ورودی ، خانه ، سردر ، معماری ، یزد