بررسی تفسیری آیه لیله المبیت در تفاسیر فریقین «و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله و الله رءوف بالعباد (بقره: ۲۰۷)»

مقاله پیش رو در صدد بررسی مصداق شان نزول آیه ۲۰۷ سوره بقره، که به آیه «لیله المبیت» شناخته شده است، می باشد.در این که بخش قابل توجهی از آیات در شان اهل البیت (علیهم السلام) به ویژه امام علی (علیه السلام) نازل شده است، مورد اتفاق فریقین است.آنچه که مورد اختلاف است، تعیین مصداق در برخی از آیات از جمله این آیه است. سوالی که اینجا مطرح است، این که؛ آیا مصداق شان نزول این آیه امام علی (علیه السلام) است یا نه؟ و اگر هست دلایل و مستندات آن کدامند؟ روش استفاده برای تبیین و پاسخ گویی به سوال مذکور از نوع توصیفی تحلیلی است. با بررسی مصادیق ارائه شده برای شان نزول این آیه "و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله و الله رءوف بالعباد" و اقوال مختلف پیرامون آن، می توان به این واقعیت پی برد که دیدگاه های مطرح شده درباره مصداق یابی شان نزول آیه، به جز امام علی(علیه السلام)، به لحاظ سندی و حتی دلالی، قابل دفاع نیست، در حالی که روایات موجود درباره شان نزول این آیه و انطباق آن با لیله المبیت، هم از نظر سند دارای اتقان است و هم مدلول آیه سازگاری بیشتری دارد

کلیدواژه ها:

لیله المبیت ، اشتراء النفس ، امام علی (علیه السلام) ، صهیب بن سنان.