تبیین تجارب مادران در آموزش خشک ماندن کودکان نوپا: یک مطالعه کیفی

مقدمه: استقلال در توالت رفتن و کنترل ادرار و اجابت مزاج، یکی از  مراحل بسیار مهم تکاملی برای کودکان و مرحله مهم تربیتی برای والدین است. هدف از این مطالعه بررسی تجارب مادران از آموزش خشک ماندن و کنترل دفع ادرار در کودکان نوپا بوده است. روش: در این پژوهش کیفی (۱۳۹۷) ، ۲۶ مادر دارای کودک ۳ تا ۵ سال با استفاده از نمونه گیری هدفمند با حداکثر تنوع وارد مطالعه شدند. محیط پژوهش متناسب با پژوهش کیفی، مراکز بهداشت شهرستان گرگان در نظر گرفته شدند. برای گرداوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختار و باز پاسخ درباره تجربه مادر از آموزش خشک ماندن استفاده شد. مصاحبه ها ضبط، دست نویس و مطابق روش "تحلیل محتوای کیفی" تحلیل شدند. یافته ها : دامنه سنی برای آغاز آموزش مادران به منظور خشک ماندن کودک میانگین دو سال و یک ماه بوده است. تصمیم برای شروع آموزش از پوشک گرفتن به توصیه اطرافیان و یا با پی بردن به علائم  آمادگی در کودکان متغیر بوده است. رویه های مورد استفاده در تربیت ادراری کودکان به صورت "صحبت و توجیه، یادآوری های مکرر، تشویق، تنبیه، استفاده از وسایل کمک آموزشی  بودند. ترس از توالت، لجبازی با والدین، ترس از ظاهر ادرار و مدفوع از سایر مواردی بوده است که مشارکت کنندگان به آن اشاره داشتند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه منجر به دسترسی به درک بهتری از تجارب مادران در تعلیم به توالت رفتن کودکان شد. الگوی غالب یا برجسته ای در آموزش به کودکان شناسایی نشد. به نظر می رسد همه مادران به آموزش درباره آمادگی والدین برای شروع این فرایند نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

Toilet training ، Dry stay training ، Qualitative research ، Urinary control ، Growth and evolution ، آموزش توالت ، آموزش خشک ماندن ، تحقیق کیفی ، کنترل ادراری ، رشد و تکامل