بررسی سطح توانمندی کاری پرستاران شاغل در مراکز منتخب آموزشی – درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: توانمندی کاری مطلوب در کارکنان، اخیرا در سازمان ها مورد توجه زیادی قرار گرفته است ایجاد توانمندی کاری مطلوب در بیمارستان ها منجر به دست آوردهای مثبت فراوانی برای پرستاران و بیماران و در نهایت کل سیستم بهداشت ودرمان می شود تحقیقات نشان داده که توانمندی کاری در افراد ارتباط قوی با شرایط محیط کاری دارد، لذا این تحقیق به منظور بررسی سطح توانمندی کاری پرستاران در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۹۱ انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه مقطعی ۱۵۰ نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مشخصات فردی و پرسشنامه شاخص توانمندی کاری بود جهت تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی درنرم افزار SPSS نسخه ۱۶ استفاده شد. یافته ها: سطح توانمندی کاری ۷/۴۴% از پرستاران درحد خوب بود. ارتباط خطی مثبت و معنی داری. بین سطح تحصیلات و توانمندی کاری پرستاران به دست آمد (۰۰۳/۰ = P) بین بیماریهای تشخیص داده شده توسط پزشک و توانمندی کاری پرستاران رابطه آماری منفی و معنی دار به دست آمد (۰۰۱/۰ > P)، ارتباط خطی منفی و معنی داری در رابطه با رضایت به انجام اضافه کاری و توانمندی کاری به دست آمده است (۰۳۸/۰ = P). نتیجه گیری: باتوجه به اینکه سطح توانمندی کاری حدود نیمی از پرستاران مورد مطالعه در سطح خوب می باشد لذا نگهداری این سطح از توانمندی کاری و ارتقاء آن در پرستاران می بایستی بیش ازپیش مورد توجه مدیران پرستاری در سطح کشوری و بیمارستانی قرار گیرد.  

کلیدواژه ها:

workability ، Nurse ، Iran ، توانمندی کاری ، پرستار