بررسی صلاحیت های بالینی روان پرستاری در پرستاران شاغل در بیمارستان روان پزشکی رازی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از دیدگاه خود و سرپرستاران در سال ۱۳۹۸

مقدمه: صلاحیت بالینی به عنوان استفاده از دانش، مهارت، توانایی، رفتار و ویژگی­هایی جهت انجام موفق وظایف مهم کاری در حیطه پرستاری بهداشت روانی در نظر گرفته شده است.علیرغم آموزش­هایی که پرستاران را برای تشخیص و مداخله در جهت ارتقای سلامت روان و کاهش خطرات بیماری­های روانپزشکی آماده می­کند، اکثر پرستاران در حال حاضر آمادگی محدودی در ارائه مراقبت های روان­پرستاری دارند. لذا این مطالعه با هدف بررسی صلاحیت­های بالینی روان­پرستاری در پرستاران شاغل در بیمارستان روان­پزشکی رازی­ وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از دیدگاه خود و سرپرستاران در سال ۱۳۹۸ انجام شد. روش­ها: این مطالعه، یک تحقیق توصیفی مقطعی می­باشد. نمونه­های پژوهش شامل ۱۷۳ پرستار شاغل در بیمارستان روانپزشکی رازی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بودند که بعد از اخذ رضایت­نامه آگاهانه کتبی به روش تمام­شماری وارد مطالعه شدند. تعداد سرپرستاران نیز ۲۵ نفر بودند که چکلیست­ها را برای پرستاران زیرمجموعه خود پر کردند. برای گردآوری داده­ها از ابزار زیر استفاده شد: ۱.پرسشنامه دموگرافیک، ۲.پرسشنامه خودارزیابی صلاحیت­های بالینی روان­پرستاران و ۳.چک­لیست صلاحیت­های بالینی روان­پرستاران. داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS  نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: نمره کل برای خودارزیابی صلاحیت­ها ۶۲/۱۴۸ و نمره کل برای ارزیابی سرپرستاران برابر با ۹/۱۱۸ بود. به این معنی که پرستاران صلاحیت بالینی خود را در سطح عالی و سرپرستاران صلاحیت بالینی آن­ها را در سطح خوب ارزیابی کردند. هیچ­کدام از متغیرهای مستقل با متغیرهای وابسته(خودارزیابی صلاحیت­های بالینی و ارزیابی صلاحیت­های بالینی توسط سرپرستار) ارتباط معناداری نداشتند. نتیجه ­گیری: در کل می­توان نتیجه گرفت که صلاحیت بالینی روان­پرستاران از دیدگاه خود و سرپرستارانشان مطلوب بوده است. ارائه یک الگو و برنامه عملکردی برای ارزیابی صلاحیت بالینی می­تواند به مدیران پرستاری و سرپرستاران کمک کند تا کارکنان بالینی خود را در ارتباط با سطح مهارت­های بالینی خود تحت پایش قرار دهند. چرا که پرستاران برای عملکرد بالینی مطلوب نیاز به صلاحیت بالینی در همه ابعاد مهارتی دارند. به طوری که مدیران و سرپرستاران بایستی بر میزان صلاحیت بالینی کارکنان پرستاری خود اشراف کامل داشته باشند و کارکنان دارای شایستگی بالا را شناسایی و تشویق کنند و از حیطه­هایی که پرستاران در آنان دچار ضعف و نارسایی هستند مطلع بوده و سعی در تقویت نقاط ضعف آنان داشته باشند.  

کلیدواژه ها:

Psychiatric Nursing ، Clinical Competence ، روان پرستاری ، صلاحیت بالینی