اثربخشی "درمان پذیرش و تعهد" بر راهبردهای تنظیم هیجانی، نگرش های ناکارآمد و تاب آوری در افراد مبتلا به افسردگی اساسی

مقدمه: افسردگی اساسی از رایج­ترین اختلالات روانشناختی است که با متاثر ساختن عملکرد فرد، عوارض منفی متعددی را به دنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی "درمان پذیرش و تعهد" بر راهبردهای تنظیم هیجان، نگرش­های ناکارآمد و تاب­آوری در افراد مبتلا به افسردگی اساسی انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه­تجربی با پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل افراد مبتلا به افسردگی اساسی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر ساری بود که به روش نمونه­گیری هدفمند تعداد ۳۰ تن انتخاب و به صورت تصادفی ساده  در گروه مداخله (۱۵ تن) و گروه کنترل (۱۵ تن) جایگزین شدند. "درمان پذیرش و تعهد" برای گروه مداخله  انجام شد. به منظور جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه جمعیت شناختی،"پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان" (Cognitive Emotion Regulation Questionnaire)، "مقیاس نگرش­های ناکارآمد" (Dysfunctional Attitude Scale) و "پرسشنامه تاب­آوری کانر و دیویدسون" (Connor‐Davidson Resilience Scale) استفاده شد. روایی ابزارها از طریق روایی سازه تاییدی و پاپایی ابزارها به روش ضریب آلفا کرونباخ بررسی شد. داده­ها در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه ۲۱ تحلیل شد. یافته­ها: "درمان پذیرش و تعهد" بر بهبود راهبردهای تنظیم هیجان، نگرش­های ناکارآمد و تاب­آوری در افراد مبتلا به افسردگی اساسی اثربخش است (۰۵/۰>P). نتیجه­گیری: راهبردهای تنظیم هیجان، نگرش­های ناکارآمد و تاب­آوری در افراد مبتلا به افسردگی اساسی از طریق "درمان پذیرش و تعهد" قابل اصلاح است. پیشنهاد می­شود آموزشی مبتنی بر این درمان با هدف توانمندسازی و ارتقای سلامت روانی افراد مبتلا به افسردگی در مراکز مشاوره و روان درمانی انجام شود.    

کلیدواژه ها:

Resilience ، Acceptance and Commitment Therapy ، emotion regulation ، depression ، dysfunctional attitudes ، تاب آوری ، درمان پذیرش و تعهد ، تنظیم هیجان ، افسردگی نگرش های ناکارآمد