بررسی رابطه سلامت روان با تعهدسازمانی در پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: عدم توجه به عوامل مرتبط با سلامت روان یکی ازعوامل مهم درکاهش کارآیی، ازدست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمی و روانی خصوصا در خدمات حرفه ای می باشد. هدف از این مطالعه "بررسی رابطه سلامت روان با تعهدسازمانی در پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان" است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی است که ۲۱۱ پرستارشاغل بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۳ به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، استاندارد سلامت روان SCL-۲۵ و سه بعدی عاطفی، مستمر و هنجاری تعهد سازمانی آلن ومایر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد میانگین نمره سلامت روان پرستاران (۱۶ ± ۱۸/ ۳) که نشان دهنده سلامت روان خوب در آنان می باشد. میانگین نمره تعهد سازمانی درکل ۷/۴± ۶۴/۴که نشان می دهد اکثریت (۸۴) درصد پرستاران از تعهد سازمانی متوسطی برخوردار بوده اند. بین سلامت روان با تعهد سازمانی درکل و در ابعاد آن (عاطفی، مستمر و هنجاری) رابطه معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که مشخصات دموگرافیک سن (۰/۰۰۴= P)، میزان درامد ماهانه (۰/۰۰۱> P) و وضعیت تاهل (۰/۰۰۱> P) با سلامت روان و سابقه کار با تعهد سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر به اثبات می رساند که تعهد سازمانی در پرستاران را نمی توان بر اساس سلامت روانی آنها تعیین کرد.

کلیدواژه ها:

Mental Health ، Organizational Commitment ، Nurse ، سلامت روان ، تعهد سازمانی ، پرستار