اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر خودکارآمدی اجتماعی و تاب آوری در بیماران وابسته به شیشه شهر دزفول

مقدمه:   آثار و نتایج زیانبار و مخرب فردی، اجتماعی و فرهنگی وابستگی و اعتیاد به شیشه سبب شده است تا کادر درمانی جامعه برای پیشگیری، ترک و جلوگیری از عود مصرف این ماده مخدر اقدام کنند. هدف این پژوهش اثربخشی آموزش ذهن­آگاهی بر خودکارآمدی اجتماعی و تاب­آوری در بیماران وابسته به شیشه شهر دزفول می­باشد. روش کار: مطالعه حاضر یک تحقیق نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون – پس­آزمون با گروه کنترل می­باشد. جامعه آماری شامل کلیه مردان وابسته به شیشه شهر دزفول بود. نمونه پژوهش شامل ۳۴ آزمودنی بود که به صورت تصادفی ساده از بین افرادی که در تابستان ۹۶ به کمپ ترک اعتیاد تحت نظر بهزیستی شهرستان دزفول مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند و به گونه­ی تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه ۱۷ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه­ ای آموزش ذهن­ آگاهی دریافت کردند و گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکردند. گروه­ها پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی گادیانو و هربرت و مقیاس تاب ­آوری کانر و دیویدسون را به عنوان پیش­ آزمون و پس­ آزمون تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-۲۱ و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره  (MANCOVA)انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد در مرحله پس­ آزمون بین میانگین خودکارآمدی اجتماعی و تاب­ آوری گروه­های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش ذهن­ آگاهی باعث افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تاب­آوری در بیماران وابسته به شیشه شهر دزفول شد (۰/۰۰۱P<). نتیجه گیری: ارائه آموزش ذهن­ آگاهی بیماران را به نقاط ضعف و قوت خود و کاستن از ضعف­ های خود آگاه می­کند. لذا با توجه به تاثیر آموزش ذهن­ آگاهی بر افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تاب­ آوری در بیماران وابسته به شیشه توصیه می ­شود مشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی از روش مذکور برای افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تاب­آوری در این افراد استفاده کنند.  

کلیدواژه ها:

Addiction ، Resilience ، Social self-efficacy ، Mindfulness ، اعتیاد ، تاب­ آوری ، خودکارآمدی اجتماعی ، ذهن­ آگاهی