اثربخشی زوج درمانی به روش گاتمن بر عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی در زوجین متقاضی طلاق

مقدمه: زوجین متقاضی طلاق مشکلات فراوانی به ویژه در زمینه عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی دارند و انجام مداخلات روانشناختی برای بهبود ویژگی های آنها ضروری است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی به روش گاتمن بر عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی در زوجین متقاضی طلاق انجام شد. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قرچک در فصل بهار سال ۱۳۹۷ بودند. نمونه پژوهش ۵۰ زوج بودند که با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی (هر گروه ۲۵ زوج) جایگزین شدند. گروه مداخله ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) تحت آموزش زوج درمانی با روش گاتمن قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی بودند که در مراحل پیش آزمون و پس آزمون توسط هر دو گروه تکمیل شدند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که زوج درمانی به روش گاتمن باعث افزایش عملکرد خانواده (۰/۰۰۰P< ۴۷/۵۰F=) و سازگاری زناشویی (۰/۰۰۰P< ,۴۴/۸۲F=) در زوجین متقاضی طلاق شد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت زوج درمانی به روش گاتمن بر افزایش عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی در زوجین متقاضی طلاق بود. در نتیجه، روانشناسان بالینی و درمانگران می توانند از زوج درمانی به روش گاتمن برای بهبود ویژگی های روانشناختی به ویژه بهبود عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی در زوجین متقاضی طلاق استفاده کنند.  

کلیدواژه ها:

Couple Therapy ، Marital Adjustment ، Divorce ، Family Function ، زوج درمانی ، سازگاری زناشویی ، طلاق ، عملکرد خانواده