تجارب یادگیری بالینی پرستاران تازه وارد در بخش مراقبت ویژه قلب

مقدمه: یادگیری مرکز هویت انسانی و مشارکت اجتماعی است، عوامل فرهنگی اجتماعی بر تجارب یادگیری پرستاران تازه وارد در بخش مراقبت ویژه قلب، تاثیرگذار می باشد. هدف این مطالعه تبیین تجارب یادگیری بالینی پرستاران تازه وارد در بخش مراقبت ویژه قلب بود. روش: این پژوهش یک تحقیق کیفی بود که در آن از نمونهگیری مبتنی بر هدف با حداکثر تنوع استفاده شد و ۱۸ مشارکت کننده در سمنان طی سالهای ۹۲-۱۳۹۱ با سوالات باز مورد مصاحبه قرار گرفتند. روش اصلی جمعآوری دادهها، مصاحبههای نیمه ساختار یافته بود. مصاحبهها به صورت دیجیتالی ضبط و بلافاصله کلمه به کلمه نوشته شد و به روش تحلیل محتوایی مرسوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: براساس فرآیند تجزیه و تحلیل داده ها، چهار درون مایه که بیانگر تجارب یادگیری بالینی پرستاران تازه وارد در بخش مراقبت ویژه قلب است، استخراج گردید. این درون مایه ها شامل «چالش های آموزش پایه»، «یادگیری خود راهبر»، «برخورداری از حمایت» و «نظارت اثربخش» بود. این درون مایه ها، متاثر از نقش پرستار و محیط در تجارب یادگیری بالینی می باشد. درونمایه اصلی «یادگیری موقعیتی» بود. پرستاران تازه وارد در بخش مراقبت ویژه قلب با تلفیق این درون مایه ها به یادگیری بالینی دست می یافتند. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه برای پرستاران تازه وارد به بخش مراقبت ویژه قلب در شناخت استراتژی هایی یادگیری در حیطه های دانش، نگرش و عملکرد، ارزشمند است. براساس یافته های این مطالعه، مدیران، مسوولین و مربیان پرستاری می-توانند با بهبود شرایط آموزش پرستاری و تقویت انگیزه یادگیری فردی، ایجاد محیط های حمایتی و ارتقاء سیستم های نظارتی، زمینه را برای یادگیری بالینی بهتر در پرستاران تازه وارد در بخش های مراقبت ویژه قلب فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

Nursing ، nursing education ، clinical learning ، situational learning ، critical coronary care units ، پرستاران ، آموزش پرستاری ، یادگیری بالینی ، یادگیری موقعیتی ، مراقبت ویژه قلب