مقایسه نگرش اساتید و دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی تبریز نسبت به مشاوره تحصیلی در سال ۱۳۹۰

مقدمه: مشاوره یکی از عوامل موثر در پیشرفت تحصیلی دانشجویان می باشد. عدم اعتقاد دانشجویان به مفید بودن مشاوره و وجود تفاوت در نگرش اساتید و دانشجویان می تواند یکی از موانع اجرای صحیح این برنامه به شمار آید، لذا این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه نگرش اساتید و دانشجویان نسبت به مشاوره تحصیلی انجام شده است. روش: در این مطالعه توصیفی مقایسه ای در سال ۹۰، نگرش ۳۱ استاد و ۲۵۰ دانشجوی (پرستاری ، مامایی و اتاق عمل) دانشکده پرستاری و مامایی تبریز که به روش تصادفی وارد مطالعه شدند، از طریق پرسشنامه ۱۸ سوالی تعیین نگرش نسبت به مشاوره تحصیلی ادهمی و همکاران مورد بررسی قرار گرفته است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ۱۳ و آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل، همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یکطرفه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه میانگین و انحراف معیار نگرش اساتید راهنما ۱۹/۷±۵۱/۷۳ و دانشجویان ۱۸/۸±۹۱/۶۳ بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(۰۰۰۱/۰P<)، همچنین در این مطالعه میانگین و انحراف معیار نمره نگرش اساتید پرستاری(۵۸/۱±۳۷/۵۱ ) به طور معنی داری بیشتر از اساتید مامایی( ۸۰/۴ ± ۷۸/۴۷ ) بود(۰۱/۰P<). نتیجه گیری: بین نگرش اساتید و دانشجویان تفاوت وجود داشت. اساتید مشاوره را برای سازگاری و حمایت از دانشجو لازم می دانند. از نظر دانشجویان نیز مشاوره نیازمند تخصص است. توجه به این تفاوت ها به هنگام ارائه خدمات مشاوره ای توسط اساتید لازم و ضروری است.

کلیدواژه ها:

Attitude ، Counseling ، Faculty ، Students ، نگرش ، مشاوره ، اساتید ، دانشجویان