رهبری موقعیتی در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: امروزه مقوله رهبری در آموزش پرستاری، به ویژه در ارتباط با یادگیری بالینی مورد توجه قرار گرفته است و می تواند به میزان قابل توجهی اثربخشی آموزش بالینی را پیش بینی می کند. هدف از این مقاله، معرفی فرایند اجرایی الگوی رهبری موقعیتی در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری است. روش کار: مقاله حاضر یک مطالعه مروری است که از طریق جستجوی بانک های اطلاعات علمی Proquest، Pubmed، Elsevier، Wily، Magiran و SID با استفاده از کلید واژه های رهبری، رهبری موقعیتی، مربی بالینی، آموزش بالینی و دانشجوی پرستاری نگارش گردیده است. در نهایت ۳۳ مقاله مرتبط با اهداف پژوهش، انتخاب و گزارش شدند. یافته ها: نتایج حاصل تحت عناوین مفاهیم پایه الگوی رهبری موقعیتی و فرایند اجرایی الگوی رهبری موقعیتی در آموزش بالینی ارائه شده است. بنا بر رهبری موقعیتی در آموزش بالینی، میزان رفتارهای هدایت کننده و حمایت کننده مربیان بالینی، تصویرگر چهار سبک رهبری دستوری، توجیهی، مشارکتی و تفویضی است که باید متناسب با سطوح آمادگی دانشجویان انتخاب و بکار گرفته شود و هرگاه که سطح آمادگی دانشجو در انجام فعالیت خاص تغییر یافت، سبک رهبری همخوان با سطح آمادگی تغییر نماید. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، ارتقاء مهارتهای رهبری مربیان پرستاری جهت اثربخشی آموزش بالینی ضروری است لذا توصیه می شود که رهبری موقعیتی در آموزش بالینی توسط مربیان بکار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Clinical Education ، Nursing Educators ، Nursing Students ، Situational Leadership ، رهبری موقعیتی ، آموزش بالینی ، مربیان پرستاری ، دانشجویان پرستاری