اثربخشی آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر امید به زندگی در پرستاران

مقدمه: به دلیل استر سهای ناشی از سختی کار پرستاران، بهبود ویژگ یهای روانشناختیآنها از جمله امید به زندگی ضروری به نظر می رسد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر امید به زندگی در پرستاران بود. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران زن متاهل بیمارستان شهید صدوقی شهرستان یزد در سال ۹۶ بود و نمونه شامل۳۰ نفر از این جامعه بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت اختصاص تصادفی در دوگروه آزمایش (۱۵نفر) وکنترل (۱۵نفر) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه ی امید به زندگی اسنایدر است. ابتدا از گروه های آزمایش و کنترل پیش آزمون اخذ گردید. سپس آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به گروه آزمایش ارائه شد. پس از اجرای دوره آموزشی به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و بصورت هفتگی و گروهی از هر دوگروه پس آزمون گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات امید به زندگی دوگروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون به ترتیب ۰۵/۴ ± ۲/۴۹، ۵۹/۴ ± ۳۳/۴۱ و در مرحله پیش آزمون به ترتیب ۲۴/۵ ± ۶/۴۱ ، ۷۳/۴ ± ۴/ ۴۲بوده است. بر اساس آنالیز کوواریانس بین دوگروه از لحاظ امید به زندگی (۰۰۱/۰ p=) تفاوت معنی دار مشاهده می شود. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آموزش مثبت نگری با رویکرداسلامی به شیوه گروهی بر افزایش امید به زندگی در پرستاران، توصیه می شود با توجه به وجود مراکز مشاوره در اکثر بیمارستان ها، این آموزش در قالب برنامه های مدون به پرستاران ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

Positive Teaching ، Life Expectancy ، Nurses ، آموزش مثبت نگری ، امید به زندگی ، پرستاران